SÜLÜN (Yusuf) – 1892 de Anadoluhisarında çok fakir bir ailenin çocuğu olarak doğmuştu. Babası Deliormanlıydı, 93 muharebesinde muhacir olmuş, İstanbulda bir İngiliz ailesinin yanına seyis olarak girmiş, bu vesile ile İngilizce öğrenmiş, bir taraftan da Anadoluhisarlı bir hattattan yazı meşketmiş, Kur'anlar ve Em'amaı şerifler yazmış, uçarı hovarda garip bir adam imiş; muhtelif kadınlardan kız ve erkek onsekiz çocuğu olmuş. Yusuf, babasından on yaşında yetim kalmış, İptidaî tahsilini yarım bırakmağa mecbur olarak Anadoluhisarında Leon usta adında bir demircinin yanına çırak verilmiş, hemen o yaşlardan itibaren de, Hisarda müvezziliğe başlamış.. Gazetecilikteki ustasının adı da Yusuf imiş.. Hisardan Beykoza kadar, Boğazın Anadolu yakası köylerine sabah gazetelerini o dağıtırmış.. Büyük Yusuf da, vapurdan, iskeledeki adamlarına bırakırmış.. Onsekiz yaşında, ustasının yerine gazete bayii olan Yusuf Ağabey, yirmi yaşlarında da, mesleğinin bir şöhreti olarak İstanbula yerleşmiş, kendi tâbirile “ Gazete madrabazı” yani “Serbayi” olmuştu; ve ölümüne kadar da mesleğinde aynı heyecan ve gayretle çalışmıştı. Elliye yakın mecmuanın, otuz kadar da günlük gazetenin ilk sayılarını dağıtmış olan Yusuf Ağabey, Babıalinin taçsız kırallarından biri idi denilse yeridir. Hisardan Beykoza kadar yalına...

SÜLÜN (Yusuf) – 1892 de Anadoluhisarında çok fakir bir ailenin çocuğu olarak doğmuştu. Babası Deliormanlıydı, 93 muharebesinde muhacir olmuş, İstanbulda bir İngiliz ailesinin yanına seyis olarak girmiş, bu vesile ile İngilizce öğrenmiş, bir taraftan da Anadoluhisarlı bir hattattan yazı meşketmiş, Kur'anlar ve Em'amaı şerifler yazmış, uçarı hovarda garip bir adam imiş; muhtelif kadınlardan kız ve erkek onsekiz çocuğu olmuş. Yusuf, babasından on yaşında yetim kalmış, İptidaî tahsilini yarım bırakmağa mecbur olarak Anadoluhisarında Leon usta adında bir demircinin yanına çırak verilmiş, hemen o yaşlardan itibaren de, Hisarda müvezziliğe başlamış.. Gazetecilikteki ustasının adı da Yusuf imiş.. Hisardan Beykoza kadar, Boğazın Anadolu yakası köylerine sabah gazetelerini o dağıtırmış.. Büyük Yusuf da, vapurdan, iskeledeki adamlarına bırakırmış.. Onsekiz yaşında, ustasının yerine gazete bayii olan Yusuf Ağabey, yirmi yaşlarında da, mesleğinin bir şöhreti olarak İstanbula yerleşmiş, kendi tâbirile “ Gazete madrabazı” yani “Serbayi” olmuştu; ve ölümüne kadar da mesleğinde aynı heyecan ve gayretle çalışmıştı. Elliye yakın mecmuanın, otuz kadar da günlük gazetenin ilk sayılarını dağıtmış olan Yusuf Ağabey, Babıalinin taçsız kırallarından biri idi denilse yeridir. Hisardan Beykoza kadar yalınayak koşan çocuğun, otuz yaşlarında iken günlük kazancı 15-20 altın idi; “onbeş yaşımda her akşam bir okkaya yakın rakı içerdim.. Zevkim ve gönlüm uğrunda çok para yedim.. Ve çok kazandım” diyen Yusuf ağabey kırk yaşından sonra evlenmişti. Devrin bütün delikanlılarında olduğu gibi, gençliğinde tulumbacılığa da heves etmişti. Bahri Reisin Voyvoda sandığı tulumbacılarından idi. Kırka yakın kabadayılık destanı, binden fazla mani, koşma ve semaî ezberinde idi. 1942 de hastalığı kendisini fazla hırpalamağa başlayınca işlerini tasfiye etmiş, kendisine eğlence kabilinden bir meşgale ayırmıştı. Refah içinde yaşatacak emlâki vardı. Anadoluhisarından da Göztepeye hava tebdiline gelmişti. Göztepede öldü. Cenazesine meslekdaşlarından para kazandırdığı kalabalık bir kafile iştirak etti. Nâşı, vasiyeti üzerine Anadoluhisarı mezarlığına gömüldü. Esmer, ince uzun yapılı; gözleri, belkide senelerden beri çektiği ince hastalıktan, çukurlarına gömülmüş, fakat zekâ taşan ışığını son gününe kadar muhafaza eden, hoş sohbet, hovardameşrep bir adamdı.