SÜLEYMANIN KAHVEHÂNESİ – Geçen asır sonlarında Eyyubda bir kayıkcı kahvehânesi ,Pierre Loti Aziyade (Âzâde) isimli meşhur romanında bu kahvehâneden bahseder; yeri tesbit edilemedi,iskele civârında deniz kenarnda bir kahvehâne olması gerekir; büyük edib şunları yazıyor : “Burada, halk adamı ve Eyyub hemşerisi oldum; kayıkçılarla balıkçıların mütevazi hayatlarile, hattâ onların cemiyet ve zevklerile kanaat ediyorum. “Akşamları kahveci Süleymanın nezdine, Türk kahvesine Samuel ve Ahmetle beraber geldiğim zaman ateşin etrafında halkayı genişletiyorlar. Bütün hazuruna el veriyorum ve kış geceleri hikâyecisinin (meddahının) nakli sekiz gün süren ve içinde periler bulunan uzun hikâyelerini dinlemek üzere oturuyorum. Saatler orada yorgunluksuz ve nedâmetsiz geçiyorlar; onların arasında kendimi rahat ve hiç bir şeyi yadırgamaz hissediyorum. “Günü gününe, alacaklısız ve istikbal endişesi olmadan yaşamak! Ben kendi hayatımdan ziyade bu hayat için yaradılmışım; vücud ve adele mesaisi olmayan her çalışmaya karşı nefret ve dehşetim var; her fenne karşı nefret ve dehşetim var; cemiyetce kabul edilmiş bütün vazifelere ve garp memleketimizin bütün içtimaî mükellefiyetlerine karşı kinim var. “Türkiyede semânın dâimâ berrak ve güneşin daima sıcak olduğu bir yerde, cebkeni sırmalı bir kayıkçı olmak...

SÜLEYMANIN KAHVEHÂNESİ – Geçen asır sonlarında Eyyubda bir kayıkcı kahvehânesi ,Pierre Loti Aziyade (Âzâde) isimli meşhur romanında bu kahvehâneden bahseder; yeri tesbit edilemedi,iskele civârında deniz kenarnda bir kahvehâne olması gerekir; büyük edib şunları yazıyor : “Burada, halk adamı ve Eyyub hemşerisi oldum; kayıkçılarla balıkçıların mütevazi hayatlarile, hattâ onların cemiyet ve zevklerile kanaat ediyorum. “Akşamları kahveci Süleymanın nezdine, Türk kahvesine Samuel ve Ahmetle beraber geldiğim zaman ateşin etrafında halkayı genişletiyorlar. Bütün hazuruna el veriyorum ve kış geceleri hikâyecisinin (meddahının) nakli sekiz gün süren ve içinde periler bulunan uzun hikâyelerini dinlemek üzere oturuyorum. Saatler orada yorgunluksuz ve nedâmetsiz geçiyorlar; onların arasında kendimi rahat ve hiç bir şeyi yadırgamaz hissediyorum. “Günü gününe, alacaklısız ve istikbal endişesi olmadan yaşamak! Ben kendi hayatımdan ziyade bu hayat için yaradılmışım; vücud ve adele mesaisi olmayan her çalışmaya karşı nefret ve dehşetim var; her fenne karşı nefret ve dehşetim var; cemiyetce kabul edilmiş bütün vazifelere ve garp memleketimizin bütün içtimaî mükellefiyetlerine karşı kinim var. “Türkiyede semânın dâimâ berrak ve güneşin daima sıcak olduğu bir yerde, cebkeni sırmalı bir kayıkçı olmak... “Nihayet bu kaabil olabilir ve başka yerlerden daha az betbaht olurum”.