SÜLEYMAN ( Kasımpaşalı Arab ) – Geçen asır sonlarında bariye neferlerinden,bir rivâyete göre Haddehâneyi bitirmiş küçük zâbit olmuş namlı bir kabadayı delikanlı ;1895-1900 arasında Haddehâne Sibyan taburundan İhsan adında bir çocuk yüzünden Midyacı Süleyman adında bir kopuğun teşviki ile Tosunun Ahmed adında bir kahveci çırağı uygunsuz bur oğlan tarafından kahbece vurularak öldürülmüş,ölümü o devrin tulumbacılık âleminde derin akisler yapmış,ve vak'a üzerine halk şâiri Vâsıf Hoca 26 kıtalık bir destan yazmışdır(B.:Ahmed ,Tosunum ,cild 1,sayfa 317 ;Süleyman,Midyacı). Vâsıf Hoca Arab Süleyman için :“Silâh taşımazdı,karşımdakinin silâhı benimdir diyen,pençesine güvenen kabadayılardandı,bir kaç günlük yeni zâbit olmuş idi” diyor. Destan şudur : 1. Gûş idenler ağlar hâlime elbet Âh ile olarak ciğeri suzan Bulacak yerini tahriri kudret Hiç tehir olunaaz emri Sübhan 2.Kudretiyle halk olundu kâinât Sulbi Âdemden virdi bize hayat Ahirül emir yine vardır memat Sürsek de zevk ile bin sene devran 3.Bulacak yerini tahriri kudret Nümâyan her işde hâkimi kudret Beni de yakanlar yanacak elbet Bunda da vardır bir hikmeti Yezdan 4.Kasımpaşa idi semti vahdetim Arab Süleymandı ismü şöhretim Silki bahriyeye idi hizmetim Candan sever idi bütün zâbitan 5.Merd idim herdem gezer merdâne Tab'ım halim...

SÜLEYMAN ( Kasımpaşalı Arab ) – Geçen asır sonlarında bariye neferlerinden,bir rivâyete göre Haddehâneyi bitirmiş küçük zâbit olmuş namlı bir kabadayı delikanlı ;1895-1900 arasında Haddehâne Sibyan taburundan İhsan adında bir çocuk yüzünden Midyacı Süleyman adında bir kopuğun teşviki ile Tosunun Ahmed adında bir kahveci çırağı uygunsuz bur oğlan tarafından kahbece vurularak öldürülmüş,ölümü o devrin tulumbacılık âleminde derin akisler yapmış,ve vak'a üzerine halk şâiri Vâsıf Hoca 26 kıtalık bir destan yazmışdır(B.:Ahmed ,Tosunum ,cild 1,sayfa 317 ;Süleyman,Midyacı). Vâsıf Hoca Arab Süleyman için :“Silâh taşımazdı,karşımdakinin silâhı benimdir diyen,pençesine güvenen kabadayılardandı,bir kaç günlük yeni zâbit olmuş idi” diyor. Destan şudur : 1. Gûş idenler ağlar hâlime elbet Âh ile olarak ciğeri suzan Bulacak yerini tahriri kudret Hiç tehir olunaaz emri Sübhan 2.Kudretiyle halk olundu kâinât Sulbi Âdemden virdi bize hayat Ahirül emir yine vardır memat Sürsek de zevk ile bin sene devran 3.Bulacak yerini tahriri kudret Nümâyan her işde hâkimi kudret Beni de yakanlar yanacak elbet Bunda da vardır bir hikmeti Yezdan 4.Kasımpaşa idi semti vahdetim Arab Süleymandı ismü şöhretim Silki bahriyeye idi hizmetim Candan sever idi bütün zâbitan 5.Merd idim herdem gezer merdâne Tab'ım halim kıymaz idim bir câne Oldukca mâlikdim bu yolda şâne Göğreyip gürlerdim misâli şîran 6.İncitmezdim hiç bir kimseyi aslaa Yüz beyüz görürdüm hasımla dâvâ Ne lâzım eylemek bu râhi imlâ Bilirler ben fakiri bütün ihvan 7.Çend sâl eyleyüb sâdıkaane hizmet Gedikli yüzbaşı oldum ne devlet Gör ne hâle uğradım vardır hikmet Takdiri bozmaya bulunmaz imkân 8.Bir salı günüydü haylice gezdim Etrafdan da birkaç kelâm sezdim Sıkıldı yüreğim hem candan bezdim Nihâyet bir yerde eyledim mihman 9.Ol gün akşam olup hava karardı Sayyadı ecelim beni arardı Mihneti gamsa sardıkca sardı Didim ki eyliyem şöyle bir cevelân 10.Dolaşub Uzunyol semtine geldim Bir kahveye girip hem selâm verdim Artdıkca pek arttı orada derdim Dinleyin şimdicek kılayım beyan 11.Midyacı Süleyman Kahvei Fâik Arab Nuri dirsen anlara lâyık Cümlesi mest olmuş yokdur bir ayık Tusunun Ahmedin yanında İhsan 12.Kapunun dibinde oturdum laf bitti Tosunun Ahmed birkaç kelâm etti Eyvallah edemem gücüme gitti Kalkıp ol dem yanına vardım heman 13.Bir darbe vurarak altıma aldım Aşk u şevk ile birkaç yumruk çaldım Şu azik canımı odlara saldım Kim umardı ondan gelecek ziyan 14.Meğerse çekmiş o altımda kama Vurunca sîneme girdi pek fenâ Fırlayub ayağa didim vâ hayfâ Kıydın mı âkibet a hâin nâdan 15.Sarub etrafımı kalbleri kaare Yakdılar cismimi büsbütün nâre Üç bıçak ile açıp beş yâre Kahbeci ittiler vah beni kurban 16.Ne yana döndümse yedim de bıçak Barsaklarım sarkar salkım saçak Bir dakika kadar yatarak ancak Teslim idüb Hakkıma kaldım bî can 17.Kâtibin Ömer gelmiş gamla ağlar Hem âhü vâh ile bağrını dağlar Biliyorum niçin kaareler bağlar Arkadaş hem sırdaş idi ol civan 18.Almış Kasımpaşayı bir velvele Düşman güler dostum ağlar âh ile Süleyman vurulmuş diye dilden dile Düşdüler peşime hep sibyan 19.Bıçağı kurşunu bir şey saymazken Bir kahbe yidi kimseden yılmazken Kaynar kanımla dünyaya sığmazken Kulaksız Mezarlığı oldu mekân 20.Babam hayalimi engine salsın Bir kara taş alıp bağrına çalsın Setireceğimi karşısına alsın Parıldasın güneş urdukca nişan 21.Anam ağlasun ah Süleyman diye Ben de ölürüm yatanda can diye Kavuşdursun mahşerde Yezdan diye Eylesün benimçün zâr ile giryan 22.Kardeşim Ali yatağımda yatsın Komasun âhımı onlara çatsın Yorganımı mezarım üstüne atsın Ötüşsün üstüne konarak mürgan 23.Nola ben şu dünyada sağ kalaydım Düşmanlarımdan intikam alaydım Yiğitlik şânını arşa salaydım Ne çâre ecelden bulmadım derman 24.Felek zehirledi neyliyem aşım Henüz genc idim yirmi iki yaşım Yeni zâbit olmuş idim kardaşım Hakkımı hak ide mahşerde Mennan 25.O hâlimi görmeyen kişi kanmaz İşidir de hangi bir yürek yanmaz Onudulur ismim kimseler anmaz Kabirde yoldaşım din ile iman 26.Bakmasun kusura dinleyen ârif Arsai tashihe girmesün kâşif Ciğeri âh ile sûz olup Vâsıf Yazabildi perişâne bir destan