SABRİ ( Mürşiddüşkünü ) - Üçüncü Selim devrinde İstanbulun büyük şöhretlerinden biri olmuş meczub bir Bektaşi babasıdır. Sokaklarda yalınayak derbeder dolaşır, ahvali âlemin kötülüğünden şikâyet ederi. 1220 yılında bir gün cinnetine sebebolan esrarın keyfi ile Cağaloğlunda Mahmutpaşa camisinde selâmlık resminden dönen Üçüncü Selimin önüne çıkar; çuhadarlar vesair maiyet efradı kendisini çalvaka alıp dövmeğe başlayınca padişah : - Davan nedir bana söyle?! diye sorar. Mürşid düşkünü Sabri: - Böyle dava görülmez, Allahın emrine razı isen bir yer söyle de geleyim! der. Padişah: - Benim vekilim vardır, bunu sadrazama götürün! diye emir verir. Meczub bektaşi, sadrazamın huzuruna çıkarılır; gösterdiği arzu üzerine kaptan paşa ve valde kethüdasının da iştirakile bir divan kurulur, fakat hükûmetin icraatını kenkide başlıyan mürşid düşkününün sözleri birbirini tutmaz, cinneti anlaşılıp Sultanahmet timarhanesine konulur. Bir müddet sonra, Sabri, timarhaneden kaçar, sokaklarda dolaşıp cahil halkı hükûmet ve padişah aleyhine kıyama teşvik etmeğe başlar, tekrar yakalanıp timarhaneye götürülür. Timarhaneciler : “Bu dervişe zincir falan çare olmuyor, birkaz zincire vurduk odasının kapısını kilitledik, geceleyin kendisini timarhane avlusunda dolaşır gördük.. sonra odasına bizden evvel varup girdi...

SABRİ ( Mürşiddüşkünü ) - Üçüncü Selim devrinde İstanbulun büyük şöhretlerinden biri olmuş meczub bir Bektaşi babasıdır. Sokaklarda yalınayak derbeder dolaşır, ahvali âlemin kötülüğünden şikâyet ederi. 1220 yılında bir gün cinnetine sebebolan esrarın keyfi ile Cağaloğlunda Mahmutpaşa camisinde selâmlık resminden dönen Üçüncü Selimin önüne çıkar; çuhadarlar vesair maiyet efradı kendisini çalvaka alıp dövmeğe başlayınca padişah : - Davan nedir bana söyle?! diye sorar. Mürşid düşkünü Sabri: - Böyle dava görülmez, Allahın emrine razı isen bir yer söyle de geleyim! der. Padişah: - Benim vekilim vardır, bunu sadrazama götürün! diye emir verir. Meczub bektaşi, sadrazamın huzuruna çıkarılır; gösterdiği arzu üzerine kaptan paşa ve valde kethüdasının da iştirakile bir divan kurulur, fakat hükûmetin icraatını kenkide başlıyan mürşid düşkününün sözleri birbirini tutmaz, cinneti anlaşılıp Sultanahmet timarhanesine konulur. Bir müddet sonra, Sabri, timarhaneden kaçar, sokaklarda dolaşıp cahil halkı hükûmet ve padişah aleyhine kıyama teşvik etmeğe başlar, tekrar yakalanıp timarhaneye götürülür. Timarhaneciler : “Bu dervişe zincir falan çare olmuyor, birkaz zincire vurduk odasının kapısını kilitledik, geceleyin kendisini timarhane avlusunda dolaşır gördük.. sonra odasına bizden evvel varup girdi.. Odasına vardıkta kendisini orada bulduk. Aciz kaldık..” dediler. Bu rivayetler şehre yayılınca halk mürşid düşkününün kerametine hükmetti. Mürşid düşkününü görmek duasını almak için Sultanahmet timarhanesine hergün yüzlerce ziyaretçi gelmeğe başladı. Timarhaneciler bu yüzden para kazandılar. Mürşid düşkünü Sabri bir gün timarhaneden gene kayboldu. Üsküdarda Cabi Said Efendinin evine gitti: - Efendi timarhaneden gelne kaçtık !. dedi. Said Efendi - Erenler Anadolu tarafına git!. diye tavsiyede bulundu. Mürşid düşkünü aslen Rumeliliydi. -Kavga, dağdağa Rumelindedir.. Rumeline giderim!. dedi, bir kaç gün sonra da bir gemiye binerek İstanbuldan ayrıldı; ve bir daha İstanbulda görünmedi. Fakat hâtırası İstanbul halkının zihninden uzun zaman çıkmadı. Zincirlerden sıyrılıp kilitli demir kapılardan çıkan esrarkeş bektaşinin kerametine inananlar İstanbulluların heyecan ve hissiyatından istifade etmesini bilen timarhanecilerin kurnazlığını düşünemezlerdi.