SİNAN (Debreli Arnavud) – Çağdaş büyük halk şâiri Kahveci Ali Çamiç Ağanın kahvehâne uşaklarından (B.:Çamiç Ağa,cild 7,sayfa 3700) ;yıllarca sonra ustası tarafından şu manzûme ile hatırlanmışdır : Debreli Sinan uşak arnavudun palazı Emek verdim şehbaza iki yıldır en azı Hüsünde hem hizmetde elhak âteşpâredir Lâkin bir türlü adam idemedim haylazı Aşkbaz idi hem dilbaz idemem hakkın inkâr Çekilirdi çapkının her işvesi her nazı Başda keçe külâhı arnavud esvabiyle Gören âşık olurdu bıçkın şûhi tannâzı Yüzü kusursuz güzel eller ayaklar güzel Kaameti levendâne bülend idi âvâzı Lâkin efendim dilim varmayor pek ifşâya Mahvide yazmış beni şûhin desti dirâzı Hırsız imiş Debreli bir gice ben yok iken Soymak iştemiş dükkân komşumuz bakkal lazı Sandığımda yüz altun param vardı aşırmış Karakolda dayakla söylettiler şehbazı İki sene küreğe mahkûm oldu Debreli Nakşi hüsnün üstünde ne kötü kara yazı (TÂRİH) Af eyledim haylazı yatak yorgan çamaşır Ayrıca da on altun harclık verdim ki inan Ne hikmetse târihde düşdü mahkûmiyeti “Bin üç yüz dört yılında zındana girdi Sinan” 1306 – 2 = 1304 (M.1886-1887) Ebced hesâbı ile olan târih sözle ifâde edilmiş târihden iki fazla çıkmış,Çamiç Ağa onu da hırsız çırağının iki senelik kürek cezâsını düşürme ile göstermiş.