Yâkub (Süslü) - Gncliğinde İstanbulda orta oyunu topluluklarında bulunmuş ve Kavukluya çıkmış bir sanatcı,sonra , sonrakalender bir mevlevî dervişi, 1910 da Konyada Ateşbaz Velî türbedarı ve yaşı doksanın üstünde idi. Son yeniçerilerden birinin oğlu imiş, 1826 da babasını kaybettiğinde beş altı yaşlarında bir çocuk imiş, komşularından bir terlikci tarafından himaye edilmiş bir süre de ona çıraklık yapmış. Orta oyununa da terlikcilik yaparken, terlikci esnafının bir Beykoz Çayırı gezisinde devrin padişahı Sultan Abdülazizin huzurunda oynayarak başladı. Uzun boylu, esmer, erkek güzeli bir adamdı. Mevlevî yarikatına otuz yaşlarında ve İstanbulda Yenikapi Mevlevîhânesinde girmiş ve "Süslü" lakabını da o zaman almışdı. Kalende meşreb, bazan sokakda yalınayak dolaşacak kadar hırpânî kıyâfer, "elfakri fahrî" (fakirliğim ovunulecek tarafımdır) diyanlardendi; cemal âşıkı idi, dâima bir dilber gence tutkun olarak yaşamışdı, fakat iffet timsâli olarak kalmış, mâşuklarına kötü gözle bakıp âşıklığına leke sürmemişdi; Mustafa adında güzel bir dervişe olan alâkası bir ara Yenikapu Mevlevihânesinde dedi kodu konusu olmuş fakat adını tesbit edemediğimiz şeyhi "Cemal âşıklığı Derviş Yakubun süsüdür" diyerek ona siper olmuş, "Süslü" lakabı da bu sözden kalmışdı. Mustafası ile birlikde İstanbulu ter...

Yâkub (Süslü) - Gncliğinde İstanbulda orta oyunu topluluklarında bulunmuş ve Kavukluya çıkmış bir sanatcı,sonra , sonrakalender bir mevlevî dervişi, 1910 da Konyada Ateşbaz Velî türbedarı ve yaşı doksanın üstünde idi. Son yeniçerilerden birinin oğlu imiş, 1826 da babasını kaybettiğinde beş altı yaşlarında bir çocuk imiş, komşularından bir terlikci tarafından himaye edilmiş bir süre de ona çıraklık yapmış. Orta oyununa da terlikcilik yaparken, terlikci esnafının bir Beykoz Çayırı gezisinde devrin padişahı Sultan Abdülazizin huzurunda oynayarak başladı. Uzun boylu, esmer, erkek güzeli bir adamdı. Mevlevî yarikatına otuz yaşlarında ve İstanbulda Yenikapi Mevlevîhânesinde girmiş ve "Süslü" lakabını da o zaman almışdı. Kalende meşreb, bazan sokakda yalınayak dolaşacak kadar hırpânî kıyâfer, "elfakri fahrî" (fakirliğim ovunulecek tarafımdır) diyanlardendi; cemal âşıkı idi, dâima bir dilber gence tutkun olarak yaşamışdı, fakat iffet timsâli olarak kalmış, mâşuklarına kötü gözle bakıp âşıklığına leke sürmemişdi; Mustafa adında güzel bir dervişe olan alâkası bir ara Yenikapu Mevlevihânesinde dedi kodu konusu olmuş fakat adını tesbit edemediğimiz şeyhi "Cemal âşıklığı Derviş Yakubun süsüdür" diyerek ona siper olmuş, "Süslü" lakabı da bu sözden kalmışdı. Mustafası ile birlikde İstanbulu terkederek senelerce Anadoluda, Suriyede, Mısırda, Arabistanda, Irakda, İranda dolaşmış, ve nihayet Konyada yerleşerek çelebi efendi tarafından Hz. Mevlânanın Aşcıdedesi Ateşbaz Velî'nin türbedarlığına tayin edilmişdi; türbe Meram Bağlarının hemen başlangıcında idi. Benim kendisini ziyâretimde türbenin yanındaki tek odada İstanbuldan getirdiği Derviş Mustafa ile birlikde oturuyordu. Sobeti tatlı ve konuşmasında hafif kekemelik vardı; ölüm tarihini tesbit edemedim. Hacışeyhoğlu Ahmed Kemal