YUSUF (Hademe) – İstanbulun eski resmî dâirelerinde,dâirenin demirbaş eşyâsı gibi olmuş hademe tiplerinden ;Bâbıâlîde Âmedî Kalemi hademelerindendi, kahve ocağınıda o işletirdi.Sivaslı,sakalı matruş,bektâşi bıyıklı,kırk yaşlarında erkek güzeli bir adamdı,bekârdı,kahve ocağında yatar kalkardı,dâirenin gönüllü gece bekciliğini de yapardı.Biz genc kâtiblere kahveyi veresiye verir, onunla da kalmaz,başımız daraldığında Yusufdan,ne zaman çıkacağını bilmediğimiz maaşlarımızdan ödenmek üzere borc para alırdık.Maaş çıkdığında paralarımızı da vezneden o gider alır,getirirdi,dairenin maaş mutemedliğini yapardı,paralarımızı hep mecidiye ve ufaklık olarak alırdı,tam olarak teslim eder,sonra biz kahve ocağına giderek borclarımızı öderdik.Sıkıntı içinde olduğunu his ettiği bazı genclerden ise alacağını hiç almaz,hatır,izzeti nefis kırmadan :“Öbür maaşda verirsin” der,kredisini,ikrazını da kesmez,devam ederdi.Çok namuslu bir adamda,bizim şahsî işlerimizle pir aşkına meşgul olurdu.Ben kaymakamlıkla ayrılıp gittiğimde onu kalemde bıraktım Semih Mümtaz Reşid Mümtaz Paşa zâde Semih Mümtaz Bey merhum İkinci Sultan Abdülhamid devrinde içinde yaşadığı Bâbıâliyi “Tarihimizde Hayal Olmuş Hakikatler” isimli yazılarında anlatmışdır,bu Hademe Yusufdan orada da bahsetmişdir.