TÂHİR ( Fıstık ) – Geçen asır sonlarında orta oyuncularından bir delikanlı,orta oyununda zenneye,kadın rollerine çıkardı ve bir yosma kız veya tâze kadın olurdu,ve aynı zamanda namlı bir köçekdi.Ahmed Rasim bu delikanlının lakabını yanlış olarak “Fıstıkcı” diye kaydediyor. Sokakda yalın ayak,hırpânî kılıkla dolaşırdı,aslında ise başında kavak yeli eser bir kibar evlâdı idi,küçükbey idi.Kendisini yakından tanımış kalender halk şâiri Erzurumlu Âşık İbrahim on kıt’alık bir manzume ile hem övmüş,hem hicvetmişdir.Manzume tek müstehcendir,ancak ilk kıt’asını almakla yetiniyoruz : Tızman tırıl itlere hep rağbetin Daltaban erâzille sohbetin Altın adın işte bakır olmuşdur Bu gidişle çok gecikmez nikbetin Âilesi tarafından red edilmiş,orta oyunu kollarından yüz görmemiş,nihâyet Âşık İbrahimin aracılığı ile Merdivenköyündeki Şahkulu Bektaşi Tekkesine sığınmışdır. Bibl.:Âşık Râzi Evrâkı metrukesi,defter ;Ahmed Rasim,Muharrir bu ya.