YERVANT (Odabaşıoğlu ) – Geçen asrın ilk yarısında İstanbulda yaşamış ermeni asıllı halk şâiri Kemahlı Âşık Ferhâdî’nin (B.:Ferhâdî,Kemahlı Âşık,cild 10, sayfa 5665) ermeni harfleri ile türkce olarak kaleme aldığı “Hûbânı Canım İstanbul” isimli risâlesinde övdüğü oniki nefer delikanlıdan biri ;aşağıdaki satırları hicrî 1253 (M.1838) yılı sonunda yazılmış o risâleden alıyoruz : “ Ol şehbâzı dilbaz ki târi muhabbetde canbazdır,karda yürür ayağı izi olmaz, gamze uci ile de bir muhabbetli nigâhı uşşâkına işmar ider râhı,başında kavak yeli esdiğinden iğri durur külâhı,peşinde saf saf dildâdeler,yayası sipâhı,boynunda uşşâkının günâhı,göklere direk direk çıkar cümlesinin âhı,bu Âşık Kemahlı can ile sevmişdir odabaşımızın ferzendi o şâhı gümrâhı Vallâhi Billâhi . Mâni Yedi beni geç gönül yedi beni Yervant Şâhın gül ruhinde saydım var yedi beni Yar nahveti rakib cevri ejder misal yedi beni ” . Şu satırlar da aynı risâleye ermenice olarak Odabaşıoğlu Yarvant tarafından yazılmış olacakdır :“ Bedros NİŞANYAN