VANGEL (Kayıkcı Kara) – Geçen asrın ilk yarısında yaşamış Kemah ermenisi halk şâiri Âşık Ferhâdî’nin (B.:Ferhâdî , Kemahlı Âşık,cild 10,sayfa 5665) ermeni harfleri ile türkce olarak kaleme aldığı “Hübânı Cânım İstanbul” isimli risâlesinde övdüğü on iki nefer nevcivandan biri;aşağıdaki satırları hicrî 1253 (milâdî 1838) yılı sonunda yazılmış o risâleden alıyoruz : “ Ol eşbehi cundabaz baldır bacak çıplak yalun ayak ve bağrı açık ve lazlığı sebebiyle aklı azıcık kaçık mühmelândan geysûleri yağlı saçak ammâ gaayetle tâze sinnü sâli onsekiz ancak bir siyehçerde mahbub ki eyyâmı sayfde kayıkda yatar kalkar ve her gice yâ kısmet deyüb yıldız falına bakar Kıt’a Varayım da İskelei Fenere Gice deryâ safâsına çıkayım Mum olayım kayığında fenere Tâ be sabah yanub yanub çakayım “Maltızım dir ammâ yalandır,Karadeniz yalısında Sürmeneden urum oğlanıdır Kıt’a Ortada yok işte engel Deryâ içre çimelim gel Soyun canım güzel Vangel Terket bıçkın vahşetini Göster hüsnün haşmetini Mâni Yar..geç gönül yar Yalun ayaklı kayıkcı Vangelim var kopuk yar Ben mâniyle taş atayım sen topukla kafa yar Bedros NİŞANYAN