VAHRAM (Hanımzâde) – Geçen asrın ilk yarısında yaşamış ermeni asıllı halk şâiri Kemahlı Ferhâdî’nin (B.:Ferhâdî,Kemahlı Âşık,cild 10,sayfa 5665) ermeni harfleriyle türkçe olarak kaleme aldığı “Hûbânı Cânım İstanbul” isimli risâlesinde övdüğü on iki nefer nevcivandan biri ;aşağıdaki satırları hicrî 1253(M.1838) yılı sonunda yazılmış o risâleden alıyoruz : “Ol şehbâzı zîbâ ki libâsı atlasü dîbâ,Barutcubaşıların gelini hanımın hemşiresi Takuhi Hanımın mahdumudur . Beyit Öyle bir goncei ter Dolmuş âşıkla defter “Dinleyin Ferhâdî’yi : Ammâ ki bildik biz güzelin hası Çıkmaktadır dâim avam arası Vahram Beyim gönül vermiş bir ite Arz ideyim size tamam sırası Konakda uşakdır Matlı Arnavud Berâtı hüsnü var bâ hattı Yâkut Yalın yüzlü yalın ayaklı yiğit İsmi şerifidir Topuklu Dâvud Müslim nünâ kâfir tağh bin haydud Söylenür durur bir germâbe faslı Bilemem var mıdır yok mudur aslı Yanan var duman var ateş olmaz mı Hangisi Keremdir hengisi Aslı Mâni Yakası..geç gönül yakası Hanımzâde Vahram Beyin açık her dem yakası Pek yamandır çapkın beyin cakası fiyakası... ”. Matlı uşağa kasrı belli vardır alâkası Bedros NİŞANYAN ESKİ TÜRKÇE BEYİT VAR!