EMİN (Parça) – 1943 ile 1945 arasında esrarkeş ve hırsız bir delikanlı; kötü yola zâlim bir üvey ananın cevrü cefâsına tahammül edemeyerek baba evinden kaçdıkdan sonra düşmüşdür. Önce bir sabahcı kahvehânesinde Palabıyık Kürd Yahya adında bir serseri tarafından esrara alıştırılmış, eşirrâ bâzîçesi olmuş, ve sonra esrar parası tedârik edebilmek için hırsızlığa başlamışdır. R. E. Koçu 1966 yılında Ankaradaki Yeni Tan Gazetesine yazdığı fıkralardan birinde kötü üvey analardan bahsederken bu delikanlının adını şu acı satırlar arasında kaydediyor : “Evinden kaçan kız veya oğlan, çocuğun kaşı gözü yerinde, eli ayağı da düzgünse, kendisini bekliyen sâdece korkunç bir sefâlet olmamış, çoğunlukla bir takım uygunsuz güruhunun pençelerine düşerek fuhuş ve şenaatin bâziçesi, oyuncağı olmuşlardır. Körpe vücudları insafsız hırsların cenderesinde üzüm salkımları gibi sıkılmış, şuru bunu o hezeleler kana kana içerek posalarından hırsızlar, esrarkeşler, ve bâzan da kaatiller çıkmışdır. “Gazetelerde çocukla için verilmiş ve sayısı pek çok olan kayıp ilânlarındaki resimlere dikkatle bakınız, çoğunda melek güzelliğinde yüzler görürsünüz. Yüz yüreğin görünüşüdür derler, o güzel yüzlerden çıkan şerirlerin çoğunlukla sorumlusu, mel’un sadist üvey analardır. “1936 da 13 yaşında çalışkan bir mektebli ike...

EMİN (Parça) – 1943 ile 1945 arasında esrarkeş ve hırsız bir delikanlı; kötü yola zâlim bir üvey ananın cevrü cefâsına tahammül edemeyerek baba evinden kaçdıkdan sonra düşmüşdür. Önce bir sabahcı kahvehânesinde Palabıyık Kürd Yahya adında bir serseri tarafından esrara alıştırılmış, eşirrâ bâzîçesi olmuş, ve sonra esrar parası tedârik edebilmek için hırsızlığa başlamışdır. R. E. Koçu 1966 yılında Ankaradaki Yeni Tan Gazetesine yazdığı fıkralardan birinde kötü üvey analardan bahsederken bu delikanlının adını şu acı satırlar arasında kaydediyor : “Evinden kaçan kız veya oğlan, çocuğun kaşı gözü yerinde, eli ayağı da düzgünse, kendisini bekliyen sâdece korkunç bir sefâlet olmamış, çoğunlukla bir takım uygunsuz güruhunun pençelerine düşerek fuhuş ve şenaatin bâziçesi, oyuncağı olmuşlardır. Körpe vücudları insafsız hırsların cenderesinde üzüm salkımları gibi sıkılmış, şuru bunu o hezeleler kana kana içerek posalarından hırsızlar, esrarkeşler, ve bâzan da kaatiller çıkmışdır. “Gazetelerde çocukla için verilmiş ve sayısı pek çok olan kayıp ilânlarındaki resimlere dikkatle bakınız, çoğunda melek güzelliğinde yüzler görürsünüz. Yüz yüreğin görünüşüdür derler, o güzel yüzlerden çıkan şerirlerin çoğunlukla sorumlusu, mel’un sadist üvey analardır. “1936 da 13 yaşında çalışkan bir mektebli iken üvey anasının mülevves iftirası karşısında babasından yediği bir dayak üzerine, amansız bir dayak üzerine evinden kaçan bir oğlan, 1939 da bir gece köprü altında sızmış kalmış 17 yaşında genç esrarkeş ve 1943 de de hırsız Parça Emin olmuşdur. “Bana öyle geliyor ki üvey anaların kötülükleri oğlan çocuklara daha büyük oluyor. Kız, en korkunç felâket olarak nihâyet bir randevu evine, bir genel eve düşüyor. Oğlan ise, hem rzını, namusu kaybediyor, hem de sonu mahbushâne olan yollara sürükleniyor. “Üvey ana denilen o şirret karıların pis dillerini dağlayacak, pis tırnaklarını sökecek tedbirler alınmazsa toplum hayatımızda güzel güzel evlâdlarımızı kaybetmeye mahkûmuz”. Üveyana