Aktris, çağdaş Türk tiyatrosunun kıymetlerinden; kendisi ile Hayat Mecmuası adına konuşan Enis R. Olcayto’ya hayatını şöyle anlatmışdır: “22 Mayıs 1938 de İzmit’te doğdum. Babam, İzmit Nafia Müdürüydü. Büyük babam, divan edebiyatında şiirleri ve beteleriyle tanınmış Mahmud Celâleddin Paşa’dır. Çocukluğumda alaturka musikinin en güzel örneklerini tanıdım. Eniştem Dr. Şükrü Şenozan’dır ki bugün çok sevilmiş bestelerin sahibidir. Mahmud Celâleddin Paşa’nın “Sen beni bir buseye ettin fedâ” şarkısiyle, eniştem Şükrü Şenozan’ın “Gözlerinden içti gönlüm neşeyi” şarkılarını çok severim. İzmit’te Ulugazi ve Yeni Turan İlkokullarından sonra İzmit Ortaokuluna başladım İstanbul Çapa Kız Enstitüsü’nde ve İstanbul Konservatuarı Tiyatro ve Bale Bölümlerinde okudum. Tiyatroya profesyonel olarak geçmişim 1955 yılında oldu. Muammer Karaca Tiyatrosu’nun müdürü, teyzemin oğlunu tanırmış. Bir piyes için genç kız rolünü yapacak artist arıyorlarmış. Teyzezâdem bana teklif edince Karaca Tiyatro’ya gittim. Disiplinli ve intizamlı bir çalışmaları vardı. Bu ciddî havayı beğendim ve altı yıl o tiyatroda çalıştım. 600 lira aylıkla başlamıştım, ayrıldığım zaman maaşım 2000 liraya çıkmıştı. Sahnede rahatlığı, okulda öğrenilemiyecek pratik bilgiyi Muammer Karaca’dan öğrendim. Bu, bir çeşit “çekirdekten yetişme”...

Aktris, çağdaş Türk tiyatrosunun kıymetlerinden; kendisi ile Hayat Mecmuası adına konuşan Enis R. Olcayto’ya hayatını şöyle anlatmışdır: “22 Mayıs 1938 de İzmit’te doğdum. Babam, İzmit Nafia Müdürüydü. Büyük babam, divan edebiyatında şiirleri ve beteleriyle tanınmış Mahmud Celâleddin Paşa’dır. Çocukluğumda alaturka musikinin en güzel örneklerini tanıdım. Eniştem Dr. Şükrü Şenozan’dır ki bugün çok sevilmiş bestelerin sahibidir. Mahmud Celâleddin Paşa’nın “Sen beni bir buseye ettin fedâ” şarkısiyle, eniştem Şükrü Şenozan’ın “Gözlerinden içti gönlüm neşeyi” şarkılarını çok severim. İzmit’te Ulugazi ve Yeni Turan İlkokullarından sonra İzmit Ortaokuluna başladım İstanbul Çapa Kız Enstitüsü’nde ve İstanbul Konservatuarı Tiyatro ve Bale Bölümlerinde okudum. Tiyatroya profesyonel olarak geçmişim 1955 yılında oldu. Muammer Karaca Tiyatrosu’nun müdürü, teyzemin oğlunu tanırmış. Bir piyes için genç kız rolünü yapacak artist arıyorlarmış. Teyzezâdem bana teklif edince Karaca Tiyatro’ya gittim. Disiplinli ve intizamlı bir çalışmaları vardı. Bu ciddî havayı beğendim ve altı yıl o tiyatroda çalıştım. 600 lira aylıkla başlamıştım, ayrıldığım zaman maaşım 2000 liraya çıkmıştı. Sahnede rahatlığı, okulda öğrenilemiyecek pratik bilgiyi Muammer Karaca’dan öğrendim. Bu, bir çeşit “çekirdekten yetişme” oldu. Bütün turnelere katıldım. “Millî İhtikâr Şirketi”, “Cibâli Karakolu”, “Bulunmaz Damat”, “Anna Frank’ın Hâtıra Defteri”, “Tahta Çanaklar”, Naşit Tiyatrosu’nda “Ahududu” Alpago Tiyatrosunda “Hayat Tatlıdır”, Dormen Tiyatrosunda “Borusunu Öttüren” piyeslerinde oynadım. Bu arada, tahilsiz geçen üç film çalışmam da var: “Kanun Der ki”, “Bir Gecelik Gelin” ve “Kanun Kanundur” filmlerinde müsait olmıyan şartlar, aksi tesadüfler içinde oynadım. Sahnede en beğendiğim Anna Frank’daki rolümdür. Steinbeck ve Cronin’i okumaktan hoşlanırım, klâsik batı bestecilerinden Çaykovski ile Brahms’ı severim; en çok tesiri altında kaldığım kitab da “Pollyanna” dır (Hayat). Enis R. Olcayto sanatkârı şu satırlarla tasvir ediyor : “Ucu hafifçe yukarı kalkık burnu, yuvarlak ve geniş alnı, ince uzun yüzü yeşil ile mavi arasında, iri güzel gözleri var. Kibar, tatlı ve ciddî konuşuyor. Her hâlinde, her hareketinde büyük bir asâletin izleri farkediliyor. Ben çok az sinema ve tiyatro artistinde bu derece hanımefendi, bu kadar gerçek kibar tavır ve hareketler görebildim.” “Hayat, 1963).