İkinsi Sultan Abdülhamid devrinde Galata Yağkapanı İskelesi kayıkcılarından, namlı kabadayılardan, Galata Hendeği Sandığının da en seçkin tulumbacılarından, gaayet yakışıklı, levend endam bir adamdı; 1880 de Galatanın namlı şıkırdım bıçkınlarından olub dâimâ yanında gezdirdiği Balıkcı İspironun çırağı şâbıemred Yaniyi akşam üstü bir meyhâne âleminden sonra Yağkapanı İskelesinde bıçakla vurub öldürmüşdü. Bu cinâyet Galatanın ayak takımı ve bilhassa tulumbacılar arasında derin akisler yapmışdı. Meyhâneden çıkıp kayıkla deniz safası yapacaklarmış, Yaninin ağzından bir “Köpek” lâfı çıkmış, Laz: “Kime dedin?..” diye sormuş, çocuk da: “Sana dedim!..” demiş, iskelede bulunan birkaç kayıkcı da gülmüş, Dimitrinin; bıçağı çekmesi ile Yaniyi cansız olarak ere sermesi bir olmuş. Hendek Sandığından geldiler, bu günâhkardan devrin âdetince cinâyete bir destan istediler, bir altında peşin verdiler, bir türlü yazamadım, kırık dökük bir şeyler çıktı, fakat destan alıbına koyamadım, altını geri vermek istedim ise de tulumbacılar kabul etmedi, “Yazdığın şeyler makbulümüzdür” dediler; garibdir ki Dimitrinin vurduğu oğlanın adı Yani iken ben bana verilen isimleri karıştırmışım, destana maktulün adı olarak ustası İsporunun ismini yazmışım, bu hayatı da hoş gördüler: Düşerse ger bir âşık dilberin alça...

İkinsi Sultan Abdülhamid devrinde Galata Yağkapanı İskelesi kayıkcılarından, namlı kabadayılardan, Galata Hendeği Sandığının da en seçkin tulumbacılarından, gaayet yakışıklı, levend endam bir adamdı; 1880 de Galatanın namlı şıkırdım bıçkınlarından olub dâimâ yanında gezdirdiği Balıkcı İspironun çırağı şâbıemred Yaniyi akşam üstü bir meyhâne âleminden sonra Yağkapanı İskelesinde bıçakla vurub öldürmüşdü. Bu cinâyet Galatanın ayak takımı ve bilhassa tulumbacılar arasında derin akisler yapmışdı. Meyhâneden çıkıp kayıkla deniz safası yapacaklarmış, Yaninin ağzından bir “Köpek” lâfı çıkmış, Laz: “Kime dedin?..” diye sormuş, çocuk da: “Sana dedim!..” demiş, iskelede bulunan birkaç kayıkcı da gülmüş, Dimitrinin; bıçağı çekmesi ile Yaniyi cansız olarak ere sermesi bir olmuş. Hendek Sandığından geldiler, bu günâhkardan devrin âdetince cinâyete bir destan istediler, bir altında peşin verdiler, bir türlü yazamadım, kırık dökük bir şeyler çıktı, fakat destan alıbına koyamadım, altını geri vermek istedim ise de tulumbacılar kabul etmedi, “Yazdığın şeyler makbulümüzdür” dediler; garibdir ki Dimitrinin vurduğu oğlanın adı Yani iken ben bana verilen isimleri karıştırmışım, destana maktulün adı olarak ustası İsporunun ismini yazmışım, bu hayatı da hoş gördüler: Düşerse ger bir âşık dilberin alçağına Gözlerini kan bürür el atar bıçağına Mestâne gözleri var kırlangıcın kanadı Sırma perçemli yârin İspiro güzel adı Balıkcıdır bıçkınım ham gümüş baldır topuk Gelmez ele avuca haşarı haylaz kopuk Âşıka cevrü cefâ durmaz sözünde bir gün İllerle muhabbeti illerle dernek düğün Revâmıydı İspirom köpek diyesin bana Ben ki nakdi cânımı virmek isterken sana Aşkınla zebun sanub güldü birkaç hergele Gök yıkıldı başına sanki çökdü iskele İki tokat yiyerek görünce dal hançeri Bir adım atamayub vahheşt aldı bilberi Düşmüş ayaklarıma af it diye yalvarır Sarhoşum yoksa elim bıçağa nasıl varır Varsın itsün hakaaret niçün kıydım o yâre Çakıl meme üstünden aşub üç derin yâre İspiromun aşkına hergün çekerken kürek Ayağımda zincirler meskenim oldu kürek Laz Dimitrinin Cerîdei Mahâkimi Adliyede bir resmi vardır; fotografından şimşir üzerine hak edilerek basılmış bu resim meşhur hakkâk Antranik’in bir şaheseridir, sanki kâğıd üzerine bir ressam kara kalemle yapmış gibidir. Şimşir hakkâkliği üzerinde dünyâda eşi olmayan o şimşir parçasının eri bugün Türk Resim ve Heykel Müzesi, bir Türk Güzel Sanatlar Müzesi alması lâzım gelirdi; kim bilir nereye atılmış, kaybolmuşdur. Vâsıf HİÇ