İstanbul’da Osmanlı Sarayında, dünyada ilk çağlardanberi devam edegelen saltanat an’anelerine uyularak “Enderun Zülüflü Ağaları” denilen saray iç orğanları arasında dilsiz gençler de bulundurulmuşdur; Reşad Ekrem Koçu “Topkapusu Sarayı” adlı eserinde bu saray dilsizleri hakkında şunları yazıyor: “Enderunda bir de Dilsizler ve Cüceler vardır. Osmanlı sarayı hayatını bilmeyen tarih yazarları bile bunları sarayda ayrı bir teşkilât zanederler. Saray dilsiz ve cüceleri Seferli, Kiler ve Hazine koğuşlarının zülüflü ağaları, iç oğlanları arasındaki dilsiz ve cüce çocuklar, delikanlılardır. Bâzı ahvalde bu gibilere lüzum olduğundan, beden tenâsübüne ve yüz güzelliğine bilhassa dikkat edilen zülüflü ağalar arasına gaflet eseri olarak değil, suretli mahsusada alınırlardı. Diğer kapu yoldaşlarının bütün kıdem ve terfî haklarına aynen sâhip idiler. Yalnız Has Odaya alınmazlardı (B.: Enderun; Zülüflü Ağalar; Topkapusu Sarayı; Seferli; Kiler; Hazîne; Has Oda; Cüce, Saray Cüceleri, cild, sayfa 3632). İçlerinde en kıdemlileri Baş Dilsiz ve Baş Cüce unvanlarını taşırdı. Fakat Baş Dilsiz dilsizlerin, Baş Cüce de cücelerin zâbiti, âmiri değildi; dilsiz ve cüceler hangi enderun koğuşunda iseler o koğuşun günlük hayat nizamı içinde yaşarlardı; bir kısmı saraydaki rahatlarını dışarda bulamayacakları e...

İstanbul’da Osmanlı Sarayında, dünyada ilk çağlardanberi devam edegelen saltanat an’anelerine uyularak “Enderun Zülüflü Ağaları” denilen saray iç orğanları arasında dilsiz gençler de bulundurulmuşdur; Reşad Ekrem Koçu “Topkapusu Sarayı” adlı eserinde bu saray dilsizleri hakkında şunları yazıyor: “Enderunda bir de Dilsizler ve Cüceler vardır. Osmanlı sarayı hayatını bilmeyen tarih yazarları bile bunları sarayda ayrı bir teşkilât zanederler. Saray dilsiz ve cüceleri Seferli, Kiler ve Hazine koğuşlarının zülüflü ağaları, iç oğlanları arasındaki dilsiz ve cüce çocuklar, delikanlılardır. Bâzı ahvalde bu gibilere lüzum olduğundan, beden tenâsübüne ve yüz güzelliğine bilhassa dikkat edilen zülüflü ağalar arasına gaflet eseri olarak değil, suretli mahsusada alınırlardı. Diğer kapu yoldaşlarının bütün kıdem ve terfî haklarına aynen sâhip idiler. Yalnız Has Odaya alınmazlardı (B.: Enderun; Zülüflü Ağalar; Topkapusu Sarayı; Seferli; Kiler; Hazîne; Has Oda; Cüce, Saray Cüceleri, cild, sayfa 3632). İçlerinde en kıdemlileri Baş Dilsiz ve Baş Cüce unvanlarını taşırdı. Fakat Baş Dilsiz dilsizlerin, Baş Cüce de cücelerin zâbiti, âmiri değildi; dilsiz ve cüceler hangi enderun koğuşunda iseler o koğuşun günlük hayat nizamı içinde yaşarlardı; bir kısmı saraydaki rahatlarını dışarda bulamayacakları endişesi ile nanpâre (saray ıstılahınca saray dışında memuriyet; B.: Nanpâre) istemezler, ölünceye kadar sarayda kalırlardı”. Padişahların mahrem konuşmalarında bu saray dilsizi oğlanların hizmet ettikleri söylenir. Bilhhasa Arz Odası hizmetinde bulunurlardı (B.: Arz Odası, cild 2, sayfa 1078).