On yedinci asrın şâirlerinden ve ulemâsından; asıl adı Ahmeddir, nereli olduğu bilinmiyor, kölelikden yetişmedir; Dördüncü Sultan Mehmed devri vezirlerinden Abdi Paşanın cizyedarı Hasan Ağanın kölesi idi; ilk genclik çağlarında güzelliği, ve silâhşörlük ile binicilikdeki hüneri ile Hasan Ağanın muhabbetini kazanmış, o adam bu gözde kölesinde okumaya karşı da büyük bir heves görünce Ahmedi Sarayda Enderuna vermiş, önce Hazine Koğuşuna alınan delikanlı yolu ile Has Odaya geçmiş, orada sağlam bir tahsil görmeye muvaffak olmuş, hicrî 1101 de (milâdî 1689-1690) da Hamamiye Medresesi müderrisliği ile ilmiye mesleğine girmiş, o tarihden 1117 (milâdî 1705-1706) ya kadar geçen zaman içinde Ahiçelebi, Kurkcübaşı, Şahsultan, Kılıçalipaşa, Kalenderhâne medreselerinde müderrislik yapmış, ve bu sonuncu medresede iken 1705-1706 arasında vefât etmişdir. Kendi âleminde, nümâyişden çekinir bir zât idi; şu beyit şiir dilinden örnekdir : Görub sen vaz’ı nâşâyânın ey dil lû huzur olma Cihânın hâleti kâhî cefâdır kâh devlettir Bibl.: Sâlim, Şuerâ Tezkiresi