Onsekizinci asır hattatlarından; aslı Anadoludan olub kasabasının adı tesbit edilememişdir, Edirneye yerleşmişdi, gencliğinde bir ara İstanbula gelmiş ve yazı sanatını İstanbulda asrının büyük üstadlarından Hâfız Osman Efendiden öğrenmişdi (B.: Osman Efendi, Hâfız). Kiymetli bir sanatkâr olduğu halde hiç bir hattatın tenezzül etmediği çirkin bir hâreket ile hem adını lekelemiş, hem de hakikaten pek müdhiş bir ilâhî tokat yemişdir, şöyle ki, Edirnede bulunan devlet ricâlinden biri alel hesab bir kese akçe göndererek İstanbulda üstad Hâfız Osman Efendiden kendisine bir Mushafı Şerif yazmasını ricâ etmişdi; Osman Efendi de bu yazı işine başlamış ve Mushafın üçde birini de yazmış iken Mehmed Derviş Efendi Edirnede o devletinin zihnini çelmiş: “İşe görün yazımı.. ben hem güzel hem de sür’atli yazarım, Osman Efendi alildir, artık pîrâne yazıyor” diyerek işi kendine almış, sipâriş sâhibi de Osman Efendiden bir dar vaktinde alelhesab verdiği bir kese akçeyi geri aldırtmışdı. Edirne Kevkeb Derviş Efendinin yazmaya başladığı mushafın cüzleri tamamlandıkca sayfaların tezhîbi için İstanbulda meşhur bir müzehhibe gönderiliyordu; Hâfız Osman Efendi bir gün müzehhibe bu sayfaları görerek vaktiyle yazı sanatını öğrettiği bir adamın bu çirkin hareketinden son derecede mütenir oldu. Bu ikinci Mush...

Onsekizinci asır hattatlarından; aslı Anadoludan olub kasabasının adı tesbit edilememişdir, Edirneye yerleşmişdi, gencliğinde bir ara İstanbula gelmiş ve yazı sanatını İstanbulda asrının büyük üstadlarından Hâfız Osman Efendiden öğrenmişdi (B.: Osman Efendi, Hâfız). Kiymetli bir sanatkâr olduğu halde hiç bir hattatın tenezzül etmediği çirkin bir hâreket ile hem adını lekelemiş, hem de hakikaten pek müdhiş bir ilâhî tokat yemişdir, şöyle ki, Edirnede bulunan devlet ricâlinden biri alel hesab bir kese akçe göndererek İstanbulda üstad Hâfız Osman Efendiden kendisine bir Mushafı Şerif yazmasını ricâ etmişdi; Osman Efendi de bu yazı işine başlamış ve Mushafın üçde birini de yazmış iken Mehmed Derviş Efendi Edirnede o devletinin zihnini çelmiş: “İşe görün yazımı.. ben hem güzel hem de sür’atli yazarım, Osman Efendi alildir, artık pîrâne yazıyor” diyerek işi kendine almış, sipâriş sâhibi de Osman Efendiden bir dar vaktinde alelhesab verdiği bir kese akçeyi geri aldırtmışdı. Edirne Kevkeb Derviş Efendinin yazmaya başladığı mushafın cüzleri tamamlandıkca sayfaların tezhîbi için İstanbulda meşhur bir müzehhibe gönderiliyordu; Hâfız Osman Efendi bir gün müzehhibe bu sayfaları görerek vaktiyle yazı sanatını öğrettiği bir adamın bu çirkin hareketinden son derecede mütenir oldu. Bu ikinci Mushafı Şerif de üçde birine gelmiş idi ki Derviş Efendi bir gün kalem yontarken, elinin iki parmağını birden kesip koparmış, yarası azmış, timarı edilememiş, vel’hâsil onun mushafı da yarım kalmışdı; vak’a sanat âlemine yayılınca Derviş Efendi bednâm olmuş, ve artık kiymetli bir hattat olarak aranmamışdı; hicrî 1129 (Milâdî 1716-1717) de Edirnede öldü. Bibl.: Müstakimzâde, Tuhfei Hattâtîn.