Dilimizde farscadan alınmış isim; aslında “dilenci” anlamındadır, fakat Türkçede “fakir, muhtaç; dünyâ zevk ve malından el çekerek ömrünü ibâdet ve riyâzet ile geçiren kimse; bir dinî tarikatın mensubu kimse” anlamlarında kullanılır. Bu isim üzerine bilhassa İstanbul ağzı ile çok güzel sözler vardır : Derviş olan dilrîş (gönlü yaralı, âşık) olur Eger ganî, eger derviş! para ile biter her iş Derviş şeyhine: “Baba!.. himmet!..û demiş; şeyhi de dervişine: “Oğul.. hizmet!..” demiş. Dervişin fikri ne ise, zikri o dur. Gâvurun tenbeli keşiş, müslümanın tenbeli derviş. Derviş tekkede, hacı Mekkede. Sünbülzâde Vehbi Efendi bu ismi çok ağır, fakat Hüseyin Kâzım Bey tarafından Maarif Vekâleti baskısı büyük lugatına alınacak kadar meşhur şu hicviyede kullanmışdır : G....cübey Tekkesi Dervişi idi Halkaya girme büyük işi idi. Derviş batı türkleri tarafından erkek şahıs ismi olarak da kullanılmışdır; Derviş adını taşıyan İstanbullu veyâ İstanbulda şöhret olmuş kimseler pek çokdur.