Sirkecide ahşab kısmı at nalı şeklindeki eski Araba Vapuru İskelesinin hâneberduşlar argosundaki adı; bu büyük iskelenin ahşab çatkısının içi, yapıldığı târihden az sonra hâneberduşlara mesken, in olmuş, ve bu durum 1950 yılına kadar devam etmişdir. Sâkinleri tarafından zâbıtanın ve iskele memurlarının nazarından gaayetle dikkat ve kurnazlıkla gizlenmiş olan bu inde hemen her gece muhayyile sınırı dışında serserî orjilerine sahne olmuşdur. Deniz Palas’ın kaba bir kroki-plânını, evinden kaçmış bir çocuk olan Orhan Oflaz ile burada bir kaç gece geçirmiş Ali Pazvand’ın (B.: Oflaz, Orhan; Pazvand, Ali) yardımları ile çizdik. Ali Pazvand acı acı hâtıralarla dolu 1200 sayfalık îtirafnâmesinde Deniz Palasda gördüklerini ve kendi başından geçenleri bütün çıplaklığı ile yazmışdır; onun tarifine göre inin orji yeri I. bölümüdür, A. Pazvand şöylece anlatıyor (çok kısaltılmışdır): “1948 yılında bir yaz gecesi misâfir olarak götürülmüşdüm. Burada 3 çocuk ile 4 serserî barınıyordu. Yazın geceleri kendi ayağı ile veyâ benim gibi oradakilerden biri tarafından misâfir olarak getirilenlerle çocukların sayısı 6-7 olurmuş. Deniz Palasa 15 yaşından küçük çocuklar da alınmaz, getirilmezmiş. Orada gecelemek için şarap ve esrar içmek, sarhoş olmak yahud kendini dalgaya kaptırmak şarttır. Çocuklar koyun ...

Sirkecide ahşab kısmı at nalı şeklindeki eski Araba Vapuru İskelesinin hâneberduşlar argosundaki adı; bu büyük iskelenin ahşab çatkısının içi, yapıldığı târihden az sonra hâneberduşlara mesken, in olmuş, ve bu durum 1950 yılına kadar devam etmişdir. Sâkinleri tarafından zâbıtanın ve iskele memurlarının nazarından gaayetle dikkat ve kurnazlıkla gizlenmiş olan bu inde hemen her gece muhayyile sınırı dışında serserî orjilerine sahne olmuşdur. Deniz Palas’ın kaba bir kroki-plânını, evinden kaçmış bir çocuk olan Orhan Oflaz ile burada bir kaç gece geçirmiş Ali Pazvand’ın (B.: Oflaz, Orhan; Pazvand, Ali) yardımları ile çizdik. Ali Pazvand acı acı hâtıralarla dolu 1200 sayfalık îtirafnâmesinde Deniz Palasda gördüklerini ve kendi başından geçenleri bütün çıplaklığı ile yazmışdır; onun tarifine göre inin orji yeri I. bölümüdür, A. Pazvand şöylece anlatıyor (çok kısaltılmışdır): “1948 yılında bir yaz gecesi misâfir olarak götürülmüşdüm. Burada 3 çocuk ile 4 serserî barınıyordu. Yazın geceleri kendi ayağı ile veyâ benim gibi oradakilerden biri tarafından misâfir olarak getirilenlerle çocukların sayısı 6-7 olurmuş. Deniz Palasa 15 yaşından küçük çocuklar da alınmaz, getirilmezmiş. Orada gecelemek için şarap ve esrar içmek, sarhoş olmak yahud kendini dalgaya kaptırmak şarttır. Çocuklar koyun koyuna dip koğuşda yatırılır (Plânda No. 10). İnin sâhibleri gibi olarak tanıdığım dört serserî şunlardı: Dayı, 1.80 boyunda Siirdli bir hammal; Hoca, kara sakallı esrarkeş eski bir imam, kendi söylediğine göre 70 yaşında idi; Bahriyeli, yine iri yarı, 40 yaşlarında bir laz, vaktiyle vapurlarda ateşcilik yapmış; Zehir Mehmed, bir kaatil, ufak tefek, kara kuru, onbeş yıla mahkûm olmuş, aflardan faydalanarak on sene kadar yattıkdan sonra çıkmış, o kırık yaşlarında, dâimâ öldürüleceği korkusu içinde bir adamdı. Bahriyeli kumarbaz ve hırsız, Hoca da dilenciydi. “Deniz Palasa bu dört serserînin uşakları gibi olan çocuklardan başka arada misâfir çocuk kabul edildiği halde dörtler kendi boylarından hiç kimseyi getirmezlerdi. Uşaklar olsun misafirler olsun çocuklar, dört serserînin her emrine en küçük itirazda bulunmadan itaat etmek mecburiyetinde idi. Işık yokdu, çok az ve fısıltı ile konuşulurdu. Eşya olarak ön koğuşda dörtlerin birer hasır, pide gibi birer yorganı vardı, yorgan ikiye katlanır, yarısı şilte olurdu. Dinlediğime göre uşaklar büyük ve eski bir hasırın içine girerek yatıyorlardı. hasırın üstüne de bir iki parça çuval atılıyordu. Bir büyük su destisi ve bir de maşraba vardı. “Deniz Palasa gece en erken saat 11-12 arasında girilirdi, ve sabahları saat 5 ile 6 arasında teker teker, uşak çocuklardan birinin gözcülüğü ve işâreti ile kimseye görünmeden çıkılırdı. Gündüzleri dörtlerden biri İskeleden hiç ayrılmaz, inlerine gözcü olarak kalırdı. Bütün korkuları inlerinin kendi benzerlerinden bir serserî tarafından keşfedilip kıskanclıkla polise haber verilmesi idi. Bir de iskele baş memurundan çok korkuyorlardı. “Deniz Palas’ın II. bölümünün sâhibi yokdu. Çatkı içinde önü açık bir yerdi, sık konmuş kalaslar üstünde kim gelse yatar, gecelerdi. Buradan sürünerek, bâzan atlanarak geçilen arkada bir in daha vardı, gaayet basık, ayakda durulamaz ,ancak oturulur veya yatılırdı, adı Tekke idi, esrarkeşler toplanır, kabak çekerlerdi, Tekkeye yüzü tüysüz çocuk alınmazdı. “Benim Deniz Palasa gidişim şöyle olmuşdur : bir gün akşama doğru Sarayburnuna gitmişdim, ben yaşta ve boyda pırpırı bir oğlana rastladım, balık tutuyordu, konuştum ve gece yatacak bir yerim olmadığını söyledim, — Seni bizim oraya götüreyim!.. dedi, neresi olduğunu sordum, söylemedi, — Gidince görürsün!.. dedi, yalnız misafirliğin şartlarını söyledi ve inin sâhiblerinin kimler olduğunu anlattı (Ali Pazvabdı Deniz Palasa götüren Orhan Oflaz’dır)”. Deniz Palası anlatan Ali Pazvand (eli değnekli) ve Orhan Oflaz (Resim : Salih Bozcalı) Deniz Palas 1 — Deniz Palas sâkinlerini bilhassa şarap aldıkları büfe; 2 — İskele gişesi; 3 — Memur odası ve üstünde merdivenle çıkılır nöbetçi memur ve çımacı koğuşu; 4 — Bekleme odası; 5 — Ayak yolu; 6 — İskelenin sağ kanasında rıhtıma nisbetle aşağıda bir geçit, Deniz Palasa bu geçidin yan çatmaları arasındaki bir boşluktan sızılarak girilir; 7 — İskelenin sağ kanadının ön parçası; 8 — İskelenin sağ kanadının az daha yüksekte arka parçası; 9 — Dört serserinin devamlı sığınağı olan yer, koridordan sızılarak ve çatkılar arasından atlanarak geçilir; 10 — Gerideki asıl orji yeri, kalas çatkılar arasından sürünerek ve atlanarak geçilir, denizden çıplak yüzerek de gelinir ve tırmanılarak girilir; 11 — İskelenin sol kanadı alt koridoru; 12 — Rıhtıma nisbetle rampa hâlinde iskelenin sol kanadı; 13 — Her hâneberduşun barınabileceği bir açık boşluk, erken gelenler yer kapar; 14 — Tekke, esrarkeşler koğuşu.