Hadikatül Cevâmi “Timurtaş” ismi ile kaydederek şu mâlûmâtı veriyor : “Rüstempaşa Camii kurbindedir; bânisi Fâtih Sultan Mehmed Hanın hizmetkârlarındandır, bânisinin merkadi mâlum değildir, minberini Mahzenci Elhac Mehmed Ağa koymuşdur; bu mescidin mahallesi yokdur”. Ekrem Hakkı Ayverdi “Fâtih Devri Mimârîsi” isimli eserinde şunları yazıyor: “Kantarcılar Caddesindedir, bânisi Sarıdemirci Timurtaş Ağadır; fevkaanî bir camidir. Üç sıra tuğla bir sıra taşla yapılmışdır. Mihrab cebhesinde biri küçük dördü büyük beş pencere, iki yan cebhesinde altlı üstlü üçerden 6 şer pencere vardır. Üç sıra kirpi saçaklı çatı ile örtülmüşdür. Bir de ahşab son semaat yeri ve meşrûtası vardır. Binânın en câlibi dikkat tarafı minâresidir, sağ köşede bir cumba şeklinde cami gövdesine tutturulmuşdur; saçağı geçdikden sonra başlayan şerefe etrâfı ise kâmilen köfeki taşından levhalarla kaplanıp ezan sesinin duyulması için dört cihete dört ufak pencere bırakılmışdır. İrtifâı ile mütenâsib bir külâh bu orjinal minâreyi itmam eder. Bu şekildeki minârelerin ilk numûnesidir. Daha sonra Fâtihde Mimar Sinan, Eyyubda Silâhi Mehmed Bey, ve Topkapusu Sarayı içinde Beşir Ağa camilerinde benzerleri görülür. Cami metrûk ve namaza kapalıdır” (1953). Tahsin Öz “İstanbul Camileri” isimli eserinde yukardaki mâlumata şunlar...

Hadikatül Cevâmi “Timurtaş” ismi ile kaydederek şu mâlûmâtı veriyor : “Rüstempaşa Camii kurbindedir; bânisi Fâtih Sultan Mehmed Hanın hizmetkârlarındandır, bânisinin merkadi mâlum değildir, minberini Mahzenci Elhac Mehmed Ağa koymuşdur; bu mescidin mahallesi yokdur”. Ekrem Hakkı Ayverdi “Fâtih Devri Mimârîsi” isimli eserinde şunları yazıyor: “Kantarcılar Caddesindedir, bânisi Sarıdemirci Timurtaş Ağadır; fevkaanî bir camidir. Üç sıra tuğla bir sıra taşla yapılmışdır. Mihrab cebhesinde biri küçük dördü büyük beş pencere, iki yan cebhesinde altlı üstlü üçerden 6 şer pencere vardır. Üç sıra kirpi saçaklı çatı ile örtülmüşdür. Bir de ahşab son semaat yeri ve meşrûtası vardır. Binânın en câlibi dikkat tarafı minâresidir, sağ köşede bir cumba şeklinde cami gövdesine tutturulmuşdur; saçağı geçdikden sonra başlayan şerefe etrâfı ise kâmilen köfeki taşından levhalarla kaplanıp ezan sesinin duyulması için dört cihete dört ufak pencere bırakılmışdır. İrtifâı ile mütenâsib bir külâh bu orjinal minâreyi itmam eder. Bu şekildeki minârelerin ilk numûnesidir. Daha sonra Fâtihde Mimar Sinan, Eyyubda Silâhi Mehmed Bey, ve Topkapusu Sarayı içinde Beşir Ağa camilerinde benzerleri görülür. Cami metrûk ve namaza kapalıdır” (1953). Tahsin Öz “İstanbul Camileri” isimli eserinde yukardaki mâlumata şunları ilâve ediyor: “... altında dükkânlar vardır; cami olarak (evkafca) kadro dışı bırakılmışdır”. Kadro dışı bırakılıp 1938-1964 arasında ibâdete kapanmış olan bu mescid 1964-1965 arasında semt esnafının himmeti ile tâmir ve ihyâ edilmiş, ibâdete açılmışdır. Ahbaş olan son cemaat yeri geniş bir taşlığın üstündedir ve ahşab direklere istinad etmişdir; muşamba döşeli ahşab bir merdiven ile çıkılır. Minarenin kapusu, ibâdet sahnından yine ahşab bir merdivenle çıkılan kadınlar mahfilindedir. Ahşab minber son tâmirinde konmuşdur. Son cemaat yeri’nin altına rastlayan taşlıkda taş tekneli abdest muslukları vardır (1965 mayıs). Hakkı GÖKTÜRK