Muallim, muharrir, politika adamı, İstanbulda Türkiye Matbaası ve Türkiye Yayınevi’nin sahibi (B.: Türkiye Matbaası ve Yayınevi); 26 eylül 1903 de Üsküdarda doğdu; Babası Ali Efendi Kızılcahamam’ın Hıdırlar Köyünden olup T. Demiray iki yaşında iken 1905 de otuz yaşında ölmüşdür; annesi Nezihe Hanım Espazar’lıdır. İlk tahsiline Kadıköy Nümune Mektebinde başladı, 1915 de bu mekteb Kadıköy Sultanisinin ilk kısmına kalbedildi; 1919 da İzmirin, 1920 de İstanbulun işgal edildiği karanlık acı günlerde 16-17 yaşlarında bir sultanı talebesi idi; birinci cihan harbi içinde «Zaferi Nihaî» terâneleri le avutularak yetiştirilmiş bir nesle mensubdu, sonderecede heyecanlı, o kara günlerde zedelenmiş millî gururu ile İzmir İşgalini protesto için İstanbulda tertiblenen büyük mitinglerin beyannâmelerini dağıtan gencler arasına katıldı, bu beyannâmeleri dağıtanların çok ağır ceza göreceği ilân edildiği halde bu işde yılmadan çalışanlardan biri oldu.1920 de, Istanbulun işgalinden az sonra, Tahsin Demiraya bir öz baba şefkati göstermiş üvey babası Mehmed Efendi, şımarık hezele gürûhundan yunanlı bir kaç zâbit tarafından Maltepede süratle giden trenden atılmak suretiyle fecî şekilde şehid edilince mektebli delikanlı bir akşam bir takaya atlayarak Karadeniz yolu ile Anadoluya kaçdı, ve henüz 17 yaşında...

Muallim, muharrir, politika adamı, İstanbulda Türkiye Matbaası ve Türkiye Yayınevi’nin sahibi (B.: Türkiye Matbaası ve Yayınevi); 26 eylül 1903 de Üsküdarda doğdu; Babası Ali Efendi Kızılcahamam’ın Hıdırlar Köyünden olup T. Demiray iki yaşında iken 1905 de otuz yaşında ölmüşdür; annesi Nezihe Hanım Espazar’lıdır. İlk tahsiline Kadıköy Nümune Mektebinde başladı, 1915 de bu mekteb Kadıköy Sultanisinin ilk kısmına kalbedildi; 1919 da İzmirin, 1920 de İstanbulun işgal edildiği karanlık acı günlerde 16-17 yaşlarında bir sultanı talebesi idi; birinci cihan harbi içinde «Zaferi Nihaî» terâneleri le avutularak yetiştirilmiş bir nesle mensubdu, sonderecede heyecanlı, o kara günlerde zedelenmiş millî gururu ile İzmir İşgalini protesto için İstanbulda tertiblenen büyük mitinglerin beyannâmelerini dağıtan gencler arasına katıldı, bu beyannâmeleri dağıtanların çok ağır ceza göreceği ilân edildiği halde bu işde yılmadan çalışanlardan biri oldu.1920 de, Istanbulun işgalinden az sonra, Tahsin Demiraya bir öz baba şefkati göstermiş üvey babası Mehmed Efendi, şımarık hezele gürûhundan yunanlı bir kaç zâbit tarafından Maltepede süratle giden trenden atılmak suretiyle fecî şekilde şehid edilince mektebli delikanlı bir akşam bir takaya atlayarak Karadeniz yolu ile Anadoluya kaçdı, ve henüz 17 yaşında iken Akçakoca’da Kuvâyi Millîyeye iltihak etti. Milis silâhlı kuvvetleri yerine Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükûmeti Ordusu kurulunca Bolu Sultânisinin ilk kısmında bir muallimliğe tâyin edildi, Boluda yerleşdi ve kendi akrânı bir iki gencle “Yeni Yol” adında bir çocuk - genclik mecmuası kurdu, bu suretle basın hayatına atılmış oldu. 1923 de Istanbulda Emirgânda Hidiv Ismail Paşa Nümune Mektebi muallimliğine tâyin edildi ve Yeni Yol’u da 10. sayısından itibâren İstanbulda neşre başladı. Yarım kalmış tahsilini tamamlamak için İstanbul Erkek Muallim Mektebinde açılan meslek dersleri kurslarına devam etti, bir yandan da şahsî gayreti ile Muallim Mektebinin bütün derslerine çalışarak bakalorya imtihanına girdi ve 1925 de muallim mektebi diploması aldı, İstanbul Darülfünunun Fen Fakültesine girdi. İlk okul öğretmenliği ile çocuk mecmuacılığına da devam etti, 1925 de «Resimli Mecmmua» adında bir genclik mecmuası tesis etti, bunun için teyzesi Lütfiye Hanımın yardımı ile küçücük bir matbaa kurdu, Emirgândan Gedikpaşa İlkokulu muallimliğine nakledildi, Muallimler Birliği kâtibi umumisi oldu, 1928 de Kadırga İlk Okulu başmuallimliğine tayin edildi, ve o yıl içinde de Türkiyede harf inkılâbı oldu. Küçücük matbaasının kıymeti birden sıfır olunca. Darülfünun tahsilini terkederek bütün gücünü yeni bir matbaa tesisi ile çocuk ve genclik yayınları üzerinde teksif etti. Burada önemle kaydetmelidir, 1928 harf inkilâbında Türkiyede lâtin asıllı türk harfleri ile ilk alfabeyi Tahsin Demiray yazdı ve neşretti. Türkiye Maarif Târihinde üzerinde ehemmiyetle durulacak bir eserdir. 1930-1932 arasında Ankara Caddesinde Reşidefendi Hanında yeni bir matbaa ve Türkiye Yayınevini tahsis etti, bu yeni müessesenin kuruluşunda da teyzesi Lütfiye büyük yardımı oldu, yine o sıralarda muallim Mustafa Rona ile yazar Kemâleddin Tuğcu en yakın iki iş arkadaşı oldu, onlara az sonra genc yazarlardan Râkım Çalapala ile Cemil Câhid Cem ve mimar Abdullah Ziya Kozanoğlu katıldılar (B.: Çalpala, Râkım; Cem, Cemil Câhid; Kozanoğlu, Abdullah Ziya; Tuğcu, Kemâleddin, Rona, Mustafa; Soleli, Sezâi); işi süratle gelişen yayın evi için Reşidefendi Hanındaki yer dar gelince yine Ankara Caddesinde 32, 34, 36, 38 kapu numaralarını taşıyan büyük ahşab binâya kendi mülkü olarak taşındı. Vaktiyle içinde İstanbul Matbuat Cemiyetinin temeli atılmış olan bu binâdadır ki Türkiye Matbaası ve Türkiye Yayın Evi Istanbulun bâsın âleminin en büyük müesseselerinden biri oldu. “Yavru Türk” çocuk mecmuası, “1001 Roman” çocuk mecmuası, “Hafta” genclik ve halk magazini, “Ev-İş” ve “El-Işleri” kadın ve âile mecmuası, “Yıldız” sinema mecmuası zamanlarının rekorlar kırmış mecmuaları, magazinleri oldular ve Tahsin Demiray iş hayatında muvaffak olmuş adamlardan biri oldu. Türkiye Yayınevi mevkûtelerinin yanı sıra kitab yayınlarına da başladı, ve o sahada da zengin bir kütübhâne tesis etti ki yayınlanan kitablar arasında tarihî romanlar, Ismail Hâmi Danişmendin 4 cildlik “İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi”, Müsâhibzâde Celâl’in “Eski İstanbul Hayatı”, Emin Cenkmen’in “Saray Kıyâfetleri”, ve Mustafa Ronanın “50 yıllık Türk Musikisi” bilhassa kaydedilmeye değer eserlerdir. Türkiye Yayın evinde Tahsin Demiray’ın odası Mehmed Ali Şevki Sevündük ve Edhem Menemencioğlu gibi büyük fikir adamlarının toplandığı ve memleket meselelerinin görüşüldüğü bir yer olmuşdu. Türkiyede demokrasının gelişmesi yolunda siyâsî hayata atılan Tahsin Demiray 1952 de Prof. Remzi Oğuz Arık, Cezmi Türk ve Edhem Menemencioğlu ile “Türkiye Köylü Partisi”ni kurdu, ve yayın evinin bir katı bu partinin İstanbul merkezi oldu. 1958 de Demokrat Parti iktidârına karşı daha kuvvetli bir muhâlefet partisi vücuda getirebilmek için Köylü Partisini Cumhuriyetci Millet Partisi ile birleşdirme teşebbüsüne girişildi, önce yeni partinin adı “Cumhuriyetci Köylü Millet Partisi” olarak tesbit edildi, fakat programda anlaşılamadığı için köylü partisi kurucuları bu yeni partiye girmediler. 1960 da Demokrat Parti iktidârını deviren askerî ihtilâlinden sonra Tahsin Demiray 11 Şubat 1961 de kurulan Adalet Partisinin en ön safda kurucularından biri oldu, 11 kişi olan bu siyâsî partinin kurucuları şunlardır : Râgıb Gümüşpala, Tahsin Demiray, Necmi Öktem, Edhem Menemencioğlu, Muhtar Yazır, Şinâsî Osma, Cevdet Perin, Ihsan Onal, Mehmed Yorgancı, Kâmuran Evliyâoğlu, Emin Açar. 1961 seçiminde İstanbul Milletvekili olarak Türkiye Büyük Millet Meclisine giren Tahsin Demiray kurucularından bulunduğu parti içinde huzursuzluğa düşdü, 1965 seçimlerinde milletvekilliği için adaylığını koymadıkdan başka yakınlarının o yolda ısrarından kaçmak için bir avrupa seyahatina çıkdı. İş hayatında muvaffak olmuş olan Tahsin Demiray’ı siyâsî hayat hayli yormuşdur denilebilir. 1952-1966 arasında 14 yıl Türkiye Yayınevini kıyasıya ihmal etti, bu yıllar içinde kıymetli arkadaşları R. Çalapala, C. C. Cem, K. Tuğcu ve S. Solalli birer birer yanından ayrıldılar, matbaa ve yayınevi küçük kardeşi Celâl Demiray ile tecrübesiz gencler elinde kaldı, ve bir zamanlar İstanbulun en parlak müessesesi olan bu yayın evi 1966 da üçüncü ve hattâ dördüncü sınıf müesseseler arasına girdi. Tahsin Demiray 1950 de Rezan (Tekzet) Hanımla evlendi, bir kız çocuğu vardır. Fotografcılığa meraklıdır, posta pulu koleksiyoncularındandır. Muallimler Kooperatifi, Basın İstihlâk Kooperatifi, Okul Kitabları Şirketi, Ankara Ar Basın Şirketi, İstanbul Ticâret Derneği, Editörler Cemiyeti, İstanbul Gazeteciler Cemiyeti, Sosyoloji Cemiyeti, Türk Pedagoji Cemiyeti üyesidir. “Ilk Okullar için Düşünceler” adında beş cildlik derlemeleri, “Küçük İşâret Taşları”, “Fiske Taşları”, ve muhtelif konularda Millet Meclisindeki konuşmalarını ihtivâ eden broşürler bir mütefekkir yazar olarak kendisini dâimâ hatırlatacak değerde eserlerdir.