Muharrir, bilhassa Balkan memleketleri ve meseleleri üzerinde çok geniş bilgisi olan bir aydın adam; duygulu, zarif, feragatli, çalışkan, filosof, rind ,türlü mihnet çekmiş, kimseye minnet etmemiş “geçme nâmerd köprüsünden koaparsın su seni” diyenlerden; 1898 de Tuna boyunda Ruscuk mutasarrıflığına bağlı Deliorman bölgesinin merkezi ad edilen Razgrad kasabasında doğdu; babası saraç Salih Efendi, on altıncı asırda Konyanın Karaman kazasından Tuna beylerine gelip yerleşmiş türklerden Hafızoğulları sülâlesinden Ahmed Ağanın oğludur; annesi Ayşe Hanım da 1856 da Kırımın Bağçesaray şehrinden Deliormana hicret etmiş Hacı Hasanın kızıdır. Mahmud Necmeddin Razgradda türk ibtidâî ve rüşdiyesini bitirerek bulgar İrojimnazyasında okudu. Babası Salih Efendi rüşdiye tahsili yapmış, o zamana göre ileri fikirli bir zâtidi, Avrupadaki ve Balkanlardaki Jön Türklerle bir yakınlık kurmuşdu; M. Necmeddin daha rüşdiye talebesi iken babasının tesiri altında İstanbuldan gelen bütün gazete ve mecmuaları, Kırımdan gelen “Terceman”, Parisden gelen “Meşveret” ve “Şirâyi Ümmet” ve Filibede çıkan “Balkan” gazetelerini muntazaman okurdu, ki Balkanı çıkaran Edhem Rûhi Beyin bir mânevi talebesi gibi olmuşdu. 1914 de 16 yaşında iken Sofyaya giderek orada Ahmed Fazıl Beyin çıkardığı Türk Sadâsı gazetesine girdi o...

Muharrir, bilhassa Balkan memleketleri ve meseleleri üzerinde çok geniş bilgisi olan bir aydın adam; duygulu, zarif, feragatli, çalışkan, filosof, rind ,türlü mihnet çekmiş, kimseye minnet etmemiş “geçme nâmerd köprüsünden koaparsın su seni” diyenlerden; 1898 de Tuna boyunda Ruscuk mutasarrıflığına bağlı Deliorman bölgesinin merkezi ad edilen Razgrad kasabasında doğdu; babası saraç Salih Efendi, on altıncı asırda Konyanın Karaman kazasından Tuna beylerine gelip yerleşmiş türklerden Hafızoğulları sülâlesinden Ahmed Ağanın oğludur; annesi Ayşe Hanım da 1856 da Kırımın Bağçesaray şehrinden Deliormana hicret etmiş Hacı Hasanın kızıdır. Mahmud Necmeddin Razgradda türk ibtidâî ve rüşdiyesini bitirerek bulgar İrojimnazyasında okudu. Babası Salih Efendi rüşdiye tahsili yapmış, o zamana göre ileri fikirli bir zâtidi, Avrupadaki ve Balkanlardaki Jön Türklerle bir yakınlık kurmuşdu; M. Necmeddin daha rüşdiye talebesi iken babasının tesiri altında İstanbuldan gelen bütün gazete ve mecmuaları, Kırımdan gelen “Terceman”, Parisden gelen “Meşveret” ve “Şirâyi Ümmet” ve Filibede çıkan “Balkan” gazetelerini muntazaman okurdu, ki Balkanı çıkaran Edhem Rûhi Beyin bir mânevi talebesi gibi olmuşdu. 1914 de 16 yaşında iken Sofyaya giderek orada Ahmed Fazıl Beyin çıkardığı Türk Sadâsı gazetesine girdi o zaman Sobranya Meclisinde mebus olarak bulunan Edhem Rûhi Beyle tanışmak, bir hoca yerinde elini öpmek fırsatını buldu. Bir yandan da Sofya Üniversitesine dinleyici talebe olarak devam etti. Türk Sadâsı gazetesini Türkiyenin Sofya sefiri Fethi Bey ile ataşemiliter Müstafa Kemal Bey (Atatürk) destekliyorlardı; gazetenin genc ve milliyetperver bir yazarı olarak Mustafa Kemal Beyi Çar Ferdinand Caddesinde 17 numaralı evinde bir kaç ziyâret etmek, onu muhâtabı olmak şerefine mazhar oldu. Askerlik çağı gelmiş, Birinci Cihan Harbi başlamışdı, Bulgaristan tebaalı olduğu için, müttefik de olsa bulgar ordusunda asker olmak istemedi, Türkiyeye kaçarak Edirnede bir kaç haftalık silâhlı tâlim gördükden sonra Çanakkale Muhârebelerine katılmak üzere Geliboluya gönderildi, fakat ağırca bir hastalık geçirerek silahsız sıhhiye sınıfına ayrıldı; 1918 mütârekisine kadar İstanbulda Hilâliahmer (Kızılay) umûmî merkezi ile anbarında çalışdı. Bu yıllar içindedir ki İstanbulda Türk Ocağındaki konferanslara, musâhabelere devam ederek türkcülük ve milliyetcilik cereyanlarını büyük ilgi ile tâkib etti, ve çok okudu. İstanbulun işgalinde, 1919 da, Razgrada döndü, bu ara Filibede Edhem Rûhi Bey ile görüşerek onun Balkan Gazetesine imzası ile yazılar yazmaya başladı; Edhem Rûhi’yi Bulgaristandaki türklerin hakkını koruyan büyük bir mücâhid olarak tanımışdı, Edhem Rûhi ölüm tehdidi altında Bulgaristandan kaçmaya mecbur olunca yerini Mahmud Necmeddine bırakdı. 1920-1921 yıllarında Rusyadan gelen kominizm cereyanına bulgaristandaki türk genclerinden pek çoğu katılmışdı, Hasan Fuad isminde bir türk de kominist mebus olarak Sobranyaya girmişdi. O sıradadır ki vefat etmiş olan babasından ve anasından kalan servet ile Mahmud Necmeddin Razgradda ilk türk matbaasını kurdu, komunizme karşı türkcü ve milliyetci “Deliorman” gazetesini çıkardı; yardımcı olarak da vaktiyle Edhem Rûhinin Balkan gazetesinde çalışmış muallim, teknisyen ve muharrir Ahmed İhsan Efendiyi Şumnudan Razgrada getirtti. O yıllarda Bulgaristanda iktidar Çiftci Partisinin elinde idi, bu partinin lideri Aleksandr İstanbuldaki türklere karşı çok müsamakâr davranıyordu; onun içindir ki Bulgaristan türklerinin büyük çoğunluğu Çiftci Partisine girmişdi; Mahmud Necmeddin de Razgradde bu partinin türk kolunun sekreteri olmuşdu; büyük ve güzel bir medrese yapılmış, islâm cemaati, mekteb encümeni, hayır cemiyetleri, genclik teşekkülleri de aynı binâda yerleşmişlerdi; Deliorman Gazetesinin Matbaası da bu medresenin karşısında Mahmud Necmeddine âid iki katlı bir binâda idi. Gazete çıkmaya başlayınca Razgradda değil, Bulgaristanın her tarafındaki türk gencleri arasında büyük bir alâka uyandırdı, millî bir heyecan aydin şekilde uyandı. 1922 de Sofya da Başbakan Istanbuliski ile görüşen Mehmed Necmeddin Razgrad islâm cemaati ve vakıfları işlerinde sözünü dinletir bir duruma sâhib oldu, Deliormanda yazı yazabilecek bir kaç idealist türk öğretmenini Razgrad okuluna tâyin ettirdi, bu arada Pravadiden Hüsmen Celâl, Vidinden Alyanakzâde Mustafa Şerif, Dostabakdan Hâfız Ismail Hakkı, Razgradlı Ârif Necib Razgradda Toplandılar ve Deliorman Gazetesini bir milyon Bulgaristan türkünün nâşiri efkârı hâline getirdiler, komunizma karşı yıllarca sürecek çetin bir mücâdeleye girişildi. 1923 yılı hazıranında iktidardan düşürülüb öldürülen Başbakan Istanbuliski ile tarafdarlarından otuzbin kişinin katledildiği günlerde Mahmud Necmeddin de idam mahkûmları arasında zındana atıldı; onu bu ölüm tehlikesinden kurtaran hemşehrisi ve okul aıkadaşı Bazriyanof oldu (Bu zât 1944 başbakan olmuşdur). Profesör Çamkofun idâresi zamanında Deli orman gazetesi tekrar neşredilmiş ise de şovenist vatan cebhesi taarfından takibâta, tehdidlere uğramış, matbaası tahrib edilmişdir. 1925 de çiftci partisi ile komunist partisi suikasdcıları Sofyadaki büyük bir kiliseyi cehennem makinası ile uçurdular ve isyan ettikleri zaman Mahmud Necmeddin tekrar tevkif edilmiş ve adkerî idâre tarafından îdama manhûm olmuşdur; sözde kaçar iken arkasından vurulmak üzere öldürülmesine karar verilmiş ise de, bir başçavuş büyük bir para karşılığı vurmayarak kaçmasına göz yummuşduı. Bulgaristanda devir yine değişmiş, 1925-1926 arasında artık Razgradda barınamayacağını anlayan Mahmud Necmeddin matbaasını Plevneye naklederek orada “Mücâdele” gazetesini çıkarmışdır; lâkin orada da rahat bırakkılmamış; muharrir Mehmed Behçet ile beraber “Tunaboyu” adında başka bir gazete çıkarmışdır; fakat bir müddet sonra Mehmed Behçet ve diğer bir iki arkadaşı Edirneye gidince yalnız kalan Mahmud Necmeddin Razgra dönmüş ve türlü güçlük içinde Delorman 1929 yılına kadar devam ettirmişdir. 1929 da bütün Bulgaristan türklerinin 700 delegeleri ile eski Gümülcine müftüsü islâm bilgini Bekir Sıdkı Efendinin başkanlığında bir milli kongre toplanmış ve bu kangre Deliorman gazetesinin Sofyaya nakline ve milli kongrenin organı olmasına karar verilmişdir; bu kararı Türkiye büyük elçisi Dusrev Gerede de tasvib ettiği için Deliorman dört yıl Sofyada Balkanlarda misli görülmemiş büyük bir gazete olarak neşredilmişdir; ve bu dört yıl çok korkunç, akşam sabah ölüm tehlikesi içinde mücâdele ile geçmişdir. Deliormanın neşriyâtı sayesinde âzâsı onbeşbini aşan Bulgaristan Türk gencleri spor teşekkülleri kurulmuş, bulgar idârecileri bundan ürkmüşler, Bekir Sıdkı Efendi ile Mahmud Necmeddini açık açık tehdide başlamışlar, bu yüzden millî kongre reisi Edirneye çekilmeye mecbur olmuşdur. 1933 de aşırı türk düşmanları Razgraddaki türk mezarlığını çirkin nümâyişlerle tahrib ettiklerinde, Mahmud Necmeddin hâdiseyi Türkiye basınına intikal ettirmiş, Razgrad vak’asına karşılık İstanbulda üniversitelerin asîl ve vakur mitingi yapılmışdır, türk gencleri İstanbuldaki bulgar mezarlığına bir çelenk koymuşlardır. Mahmud Nedim bu vak’ayı haber verme suçu ile tekrar tevkif edilmiş, bu sefer de Türkiye büyük elçisi Tevfik Kâmil Koperler’in bulgar hükûmetine verdiği bir protesto natası ile kurulmuşdur; bunun üzerine Bulgar Trakya Komitasının bir suikasdına uğramış, bir gece bir uçuruma atılmış ve ölümünden ilâhi mûcize eseri kurtulmuşdur, nihâyet 1933 yılı sonunda kesin olarak yerleşmek üzere Türkiyeye gelmişdir. O yıldan bu yana otuz yıldan fazla da İstanbul bâsın âlemine çalışmaktadır. Hemen bütün gazetelerde bilhassa Balkanlara âid yazılar yazmışdır; gazetelerde tefrika edilmiş on iki kadar eseri vardır, bunlardan “Meşrûtiyetden önce hudud dışında Türk gazeteciliği”, “Çanlar benim için çaldı” ve “Ifşâ ediyorum” kitab hâlinde de basılmışdır. Zevcesi vefât etmişdir; ikisi hâkim, biri gazeteci muharrir ve biri öğretmen Seyfi, Süheyl, Altan ve Leylâ isimlerinde hepsi evli dört evlâdı vardır. Nuri Demirağ’ın Paşa Limanındaki korusunda ve torunlarının arasında, kendi tâbiri ile “mesud” yaşamaktadır.