On yedinci asır ortasında İstanbul âyan ve eşrafından bir zâtın lakabı; asıl adı Ahmet Ağadır; fakat adı unutulmuş gibi dâimâ lakabı ile anılır. Ayak takımı içinden sürüb çıkmış, yükselmiş idi; çocukluğunda, ilk gencliğinde yalın ayakla, yarım pabuçla dolaşdığını bilenler ikbâlini, servetini çekemez olmuşlardı. Hoş sohbet, delişmen meşreb, nabza göre şerbet vermesini bilir kimse olduğu için yaklaşdığı devletlilerin himâyesi ile ticâret ve bâğzı iltizam işlerinde zengin olmuşdu. Süleymâniyede saray denilmeye lâyık bir konağı vardı, ki Sultan İbrahimin makbul sadırâzam Hezar pâre Ahmed Paşa kendisine karşı olan yeniçeri ihtilâlinde kaçıp saklanmaya teşebbüs ettiğinde önce bu Deli birâderin Konağına gelmişdi (B.: Ahmed Paşa, Hezarpâre). Delibirâder Ahmed Ağa devrinin bütün ileri gelenleri ile yakın bir dostluk kurmuşdu, “gidene ağam, gelene paşam” diyen tiplerden idi; Hezarpâre Ahmed Paşanın, düşdüğü can pazarında kendine sığınacak kadar itimâdını kazanmış olduğu halde, onu deviren ocak ağalarının da meclislerinde sık sık görülen yârandan oldu; öyle ki İstanbul halkının ayaklanması ile Yeniçeri ocağının o mütegallibe ağaları tepelendiğinde, vücûdunun ortadan kaldırılması gereken yardakcıları arasında Delibirâder Ahmed Ağa da arandı, fakat kaçıp saklanmaya muvaffak oldu, yerini haber...

On yedinci asır ortasında İstanbul âyan ve eşrafından bir zâtın lakabı; asıl adı Ahmet Ağadır; fakat adı unutulmuş gibi dâimâ lakabı ile anılır. Ayak takımı içinden sürüb çıkmış, yükselmiş idi; çocukluğunda, ilk gencliğinde yalın ayakla, yarım pabuçla dolaşdığını bilenler ikbâlini, servetini çekemez olmuşlardı. Hoş sohbet, delişmen meşreb, nabza göre şerbet vermesini bilir kimse olduğu için yaklaşdığı devletlilerin himâyesi ile ticâret ve bâğzı iltizam işlerinde zengin olmuşdu. Süleymâniyede saray denilmeye lâyık bir konağı vardı, ki Sultan İbrahimin makbul sadırâzam Hezar pâre Ahmed Paşa kendisine karşı olan yeniçeri ihtilâlinde kaçıp saklanmaya teşebbüs ettiğinde önce bu Deli birâderin Konağına gelmişdi (B.: Ahmed Paşa, Hezarpâre). Delibirâder Ahmed Ağa devrinin bütün ileri gelenleri ile yakın bir dostluk kurmuşdu, “gidene ağam, gelene paşam” diyen tiplerden idi; Hezarpâre Ahmed Paşanın, düşdüğü can pazarında kendine sığınacak kadar itimâdını kazanmış olduğu halde, onu deviren ocak ağalarının da meclislerinde sık sık görülen yârandan oldu; öyle ki İstanbul halkının ayaklanması ile Yeniçeri ocağının o mütegallibe ağaları tepelendiğinde, vücûdunun ortadan kaldırılması gereken yardakcıları arasında Delibirâder Ahmed Ağa da arandı, fakat kaçıp saklanmaya muvaffak oldu, yerini haber verene 1000 altın verileceği dillerle ilân edildiği halde yine bulunamadı. Müverrih Naîmâ Efendi : “Parası olanın yardımcısı çok” dedikden sonra Delibirâderin Gürcü Paşaya 30 kese, onun eli ile sadırâzama da (Siyavuş Paşaya) 120 kese ve ayrıca 2000 altın değerinde kıymetli bir kuşak verdi; “bu herif gerçi ağalara varırdı ama bir mansiba karışmadı, ticâretle meşgul bir ırz ehli adamdır, incitmek lâyık değildir dediler, ve Delibirâder böylece canını kurtardı. Bu vakadan sonra Delibirâder Ahmed Ağanın çok yaşamadığını tahmin ediyoruz.