Dilimize farscadan alınmış isim, halk ağzında, “Taya” diye de söylenir; çocuğa bakan câriye, çocuğa süt veren câriye, kadın karşılığında kullanılır. Aşağıdaki kıt’a XVIII. Yüz yıl türk şiirin büyük sîmâsı Nedimin meşhur bir şarkısındandır : Şehnişinler ziyneti âguşler fîrâyesi Dahi bil yıldız yanından ayrılalı dâyeri Sevdiğim gönlüm sürûru ömrümün sermâyesi Gül yanaklı gülgülî kerrâkeli mor hâreli Yine aynı şâir Kaptanderyâ Mustafa Paşanın yalısı için yazdığı kasidede : Gûhü deryâ iki cânibden derâguuş eylemiş Sanki deryâ dâyesi gûhsar ise lalasıdır Gûh sakınmakda ruhsârın doğan günden anın Bahr ise âyînedârı tal’atı zibârıdır diyor. (B.: Lala). Zamanımızda varlıklı âilelerin çocuklarına bakan kadınlara “dadı” adı verilmektedir; eski “daye” nin yerine Tanzimatdan sonra kullanılmaya başlanmış bir ismidir. Dayeler, hizmetinde oldukları ailenin hareminde, o ailenin bir ferdi gibi bilinirdi; zamanımızın dadıları ise, bir aylık karşılığı çocuk bakma ihtisası ile geçinir kadınlardır.