Topkapusu dışında, hâlen Davudpaşa Kışlası ile Davudpaşa Sarayının azametli bir kalıntısının bulunduğu eski kırlığın XV. asırdan beri taşıya geldiği isim (B.: Davudpaşa Kışlası; Davudpaşa Sarayı). Zamanımızda birtakım büyüklü küçüklü sanâyi müesseseleri ile dolmuşdur. Bu sahrâ XVI. asır sonları ile XVII. asır başlarında ok atma tâlimlerinde kullanılmışdır. 1922 de Tâhirül mevlevî (B.: Olgun, Tâhir) çıkardığı “Mahfil” isimli mecmuada okculukdan bahseden bir makalesinde söz gelimi ile şunları yazıyor : “... Davudpaşa Sahrâsında, birbirinden sekiz on arşın uzakda dikili iki taş gösterdiler, birinin menzil, diğerinin ayak taşı olduğunu haber vermekle beraber okun atıldığı yerdeki nişana ayaktaşı, okun düştüğü yerdeki nişana da menzil taşı denildiğini söylediler; taşların yanına gittim. Zamanın tahrîbi ile silinmiş, bozulmuş kitâbelerini okumaya çabaladım. Kıraat edebildiklerimi yazıyorum; birinci taşın kitâbesi : Hazreti Sultan Mehmed Han Pâdişâhı din ü zıllı Müstean Şâhi âlem serveri sâhib kıran Fâtihi Eğri vü Tâburi metin Bu fezâyi dil küşâyı seryr idüb Devletü şânı ile al şâhi cihan Kavs burcun gün gibi menzil kılub Kabzasına aldı bir zerrin heman Tîri maksûdu o dem pertâb idüb Şastı pâkinde o tîri canısitan ...................................................... ....................

Topkapusu dışında, hâlen Davudpaşa Kışlası ile Davudpaşa Sarayının azametli bir kalıntısının bulunduğu eski kırlığın XV. asırdan beri taşıya geldiği isim (B.: Davudpaşa Kışlası; Davudpaşa Sarayı). Zamanımızda birtakım büyüklü küçüklü sanâyi müesseseleri ile dolmuşdur. Bu sahrâ XVI. asır sonları ile XVII. asır başlarında ok atma tâlimlerinde kullanılmışdır. 1922 de Tâhirül mevlevî (B.: Olgun, Tâhir) çıkardığı “Mahfil” isimli mecmuada okculukdan bahseden bir makalesinde söz gelimi ile şunları yazıyor : “... Davudpaşa Sahrâsında, birbirinden sekiz on arşın uzakda dikili iki taş gösterdiler, birinin menzil, diğerinin ayak taşı olduğunu haber vermekle beraber okun atıldığı yerdeki nişana ayaktaşı, okun düştüğü yerdeki nişana da menzil taşı denildiğini söylediler; taşların yanına gittim. Zamanın tahrîbi ile silinmiş, bozulmuş kitâbelerini okumaya çabaladım. Kıraat edebildiklerimi yazıyorum; birinci taşın kitâbesi : Hazreti Sultan Mehmed Han Pâdişâhı din ü zıllı Müstean Şâhi âlem serveri sâhib kıran Fâtihi Eğri vü Tâburi metin Bu fezâyi dil küşâyı seryr idüb Devletü şânı ile al şâhi cihan Kavs burcun gün gibi menzil kılub Kabzasına aldı bir zerrin heman Tîri maksûdu o dem pertâb idüb Şastı pâkinde o tîri canısitan ...................................................... ...................................................... Ya ilâhi Saad Vekkas Velî Destgir ola o şâhe her zaman ..................................................... .................................................... Yümni ikbâliyle hoş târihdir “Menzili şâhî bu sultânî nişan” 1012 (M. 1603 - 1604) “İkinci taşın kitâbesinden yalnız şu tarih beytini okuyabildim: Hâfızâ dikildi çün ayak tâşı târihdir. “Menziline kondu Sultan Ahmedin ayak taşı” 1015 (M. 1606-1607) “Demek ki iki pâdişâh buraya gelmiş, ve buna ok atmış” (Mahfil No. 27). Pek kıymetli bir şâir ve edebiyat tarihi bilgini olan Merhum Tâhir Olgun, bu son cümlesi ile Davudpaşa Sahrâsı ve bu sahradaki saray hakkında bir bilgisi olmadığını gösteriyor; nitekim aynı makalesinde Davudpaşa Sarayının azametli kalıntısı için de: “... kubbesinin kurşunları sıyrılmış, davarının mermerleri dökülmüş ve gaalibâ birkaç sene evveline kadar cebhânelik olmak üzere kullanılmış heybetli bir binâ...” diyor. Mevcudiyetlerini muhterem üstadın bu yazısından öğrendiğimiz bu iki nişan taşının âkibetinden haberdar değiliz. Geçen asır başlarında da Üçüncü Sultan Selimin Enderunlu Zülüflü ağalara Davudpaşa sahrâsında oynattığı büyük bir atlı cirid oyunu, mâbeyincisi Nâşid İbrahim Bey tarafından uzun bir manzûme ile tesbit edilmiştir. Davudpaşa Sahrâsı İstanbul halkı için de asırlar boyunca bir mesîre olmuşdu.