Geçen asır sonlarında yaşamış bir şâir; “Kalyon İmamı” lâkabı ile meşhur İbrahim Efendi adında bir zâtin oğludur; 1863 de Kasımpaşada doğmuş, uzunca bir zaman Nüveydi Fütuh tâlim gemisinde imamlık yapmış ve 1890-1895 arasında hacca gitmiş ve Medinede vefat etmişdir; bu satırları yazanın dedesidir; âile hâtırası evrak arasında dört manzûmesi saklanagelmişdir. GAZEL Şâhin başında serpuş zerkeş kâküllerindir Ey şâhi hâneberdûş sînem tahtıgehindir Pâ bürehne reftârın lâübâlî güftârın Makbûlümdür her kârın aşkın şerhi derindir Gördüm seni ey perî germâbede seherî Yatur serhoş serserî ne hüsnü bihterindir İsmi şerifin Tâhir cemâli pâkin sâhir Zülâli vaslın âhir fakir Kelenderindir GAZEL Görürmü gözüm artık letâfeti çemeni Hâleti vahşet ile yârim terketti beni Henüz gonca gül idi âğuuşi muhabbetde Okşamaya korkardım körpe nâzik bedeni Azürde olur diye pâyin dahi öpmezken Nedir tercîhe sebeb şakîi ehremeni Harâbâthânelerde pîreheni ismetin Revâ mı âlûdei çirk olacak dâmeni GAZEL Gönül virdim yine bir çakırpençe dilbere Ateşi aşkı içre döndüm bir semendere Nigâhı lâhûtîsi bir gez nazar idince Kapusunda kul olmak düşmüşdür Kalendere Çapkınlığı şânından mestânelik kâfirin Put misâli tapılır putperest İskendere Çâk itti pîrehenin rûşen çeşmi pür emel Nûr Âyetin okudum sînesind...

Geçen asır sonlarında yaşamış bir şâir; “Kalyon İmamı” lâkabı ile meşhur İbrahim Efendi adında bir zâtin oğludur; 1863 de Kasımpaşada doğmuş, uzunca bir zaman Nüveydi Fütuh tâlim gemisinde imamlık yapmış ve 1890-1895 arasında hacca gitmiş ve Medinede vefat etmişdir; bu satırları yazanın dedesidir; âile hâtırası evrak arasında dört manzûmesi saklanagelmişdir. GAZEL Şâhin başında serpuş zerkeş kâküllerindir Ey şâhi hâneberdûş sînem tahtıgehindir Pâ bürehne reftârın lâübâlî güftârın Makbûlümdür her kârın aşkın şerhi derindir Gördüm seni ey perî germâbede seherî Yatur serhoş serserî ne hüsnü bihterindir İsmi şerifin Tâhir cemâli pâkin sâhir Zülâli vaslın âhir fakir Kelenderindir GAZEL Görürmü gözüm artık letâfeti çemeni Hâleti vahşet ile yârim terketti beni Henüz gonca gül idi âğuuşi muhabbetde Okşamaya korkardım körpe nâzik bedeni Azürde olur diye pâyin dahi öpmezken Nedir tercîhe sebeb şakîi ehremeni Harâbâthânelerde pîreheni ismetin Revâ mı âlûdei çirk olacak dâmeni GAZEL Gönül virdim yine bir çakırpençe dilbere Ateşi aşkı içre döndüm bir semendere Nigâhı lâhûtîsi bir gez nazar idince Kapusunda kul olmak düşmüşdür Kalendere Çapkınlığı şânından mestânelik kâfirin Put misâli tapılır putperest İskendere Çâk itti pîrehenin rûşen çeşmi pür emel Nûr Âyetin okudum sînesinde ezbere Virdi revnak hâneme teşrîfiyle şekerleb Hengâmı vuslat bu şeb müjdeler darbedere MÜNÂCÂT Günâhım çok İlâhî sen yarattın ben sevdim Her güzelde Rabbimden bir nakış vardır dedim Mestânei aşk idim tâ sabâvet eyyâmı Kıssai cemâli yâr oldu tesbihü virdim Kâhî bir gül topuğun kâh sırma top kâkülün Mecbûru dîvânesi oldum geldim efendim Sensin gâfûru rahîm sende kerem deryâsı Bârigâhı âffında gözü bağlı kûsfendim Davud KALYONCU