Hicrî 1098 (milâdî 1686-1687) de İstanbul Hamamcılar kethüdası Derviş İsmailin “Dellâknâmei Dilküşâ” isimli risâlesinde hal tercemeleri yazılmış onbir nefer namlı hamam dellâkından biri; Üsküdarda büyük iskele karşısında Kolluk Hamamının uşaklarından idi; aşağıdaki satırları, dilini pek az değiştirerek adı geçen Dellâknâmeden (B. : Dellâknâmei Dilküşâ) alıyoruz : “Biri dahi Benli Kara Davuddur; bâlâ kad tüvânâ siyehçerde çâr ebrû yiğit ki Üsküdar İskelesinde peremeci (kayıkçı) olup seherî hamam açıldıkda kuşluk vaktinedek hamamda olub ondan akşam ezanına kayıkda işler, peremeyi kayıkhâneye çeküb hamama gelir; Sultan Muradı Râbiin makbul silâhdarı Mustafa Paşanın karcıbaşısı olmuş Bursalı Câfer Ağanın oğlu Saraç Ahmed Beyin abdi müşterâsı misilli (para ile satın alınmış kölesi gibi) bendesi olub Saraç Davudu da dirler. Akçe çul tutmaz, libâsı pelâspâre yalın ayaklı biçâre, amma zeberdest Zâli zaman kuluç illeti olana pençesin attuğunda sanki desti lokmandır, ol alil âdemde ne ağru kalur ve ne dahi sızu; vezîri âlişan Engürüs ve Girid Fâtihi Köprülüzâde Fâzıl Ahmed Paşa merhum illeti nikrisden gaayetle bî huzur olup Edirneye bu Benli Kara Davudu bir bendesi alub götürmüş, Davud dahi merhumun ayakların ve bacakların oğuşturub Ahmed Paşa merhum rahat buldukda Davud Dellâki kapusuna a...

Hicrî 1098 (milâdî 1686-1687) de İstanbul Hamamcılar kethüdası Derviş İsmailin “Dellâknâmei Dilküşâ” isimli risâlesinde hal tercemeleri yazılmış onbir nefer namlı hamam dellâkından biri; Üsküdarda büyük iskele karşısında Kolluk Hamamının uşaklarından idi; aşağıdaki satırları, dilini pek az değiştirerek adı geçen Dellâknâmeden (B. : Dellâknâmei Dilküşâ) alıyoruz : “Biri dahi Benli Kara Davuddur; bâlâ kad tüvânâ siyehçerde çâr ebrû yiğit ki Üsküdar İskelesinde peremeci (kayıkçı) olup seherî hamam açıldıkda kuşluk vaktinedek hamamda olub ondan akşam ezanına kayıkda işler, peremeyi kayıkhâneye çeküb hamama gelir; Sultan Muradı Râbiin makbul silâhdarı Mustafa Paşanın karcıbaşısı olmuş Bursalı Câfer Ağanın oğlu Saraç Ahmed Beyin abdi müşterâsı misilli (para ile satın alınmış kölesi gibi) bendesi olub Saraç Davudu da dirler. Akçe çul tutmaz, libâsı pelâspâre yalın ayaklı biçâre, amma zeberdest Zâli zaman kuluç illeti olana pençesin attuğunda sanki desti lokmandır, ol alil âdemde ne ağru kalur ve ne dahi sızu; vezîri âlişan Engürüs ve Girid Fâtihi Köprülüzâde Fâzıl Ahmed Paşa merhum illeti nikrisden gaayetle bî huzur olup Edirneye bu Benli Kara Davudu bir bendesi alub götürmüş, Davud dahi merhumun ayakların ve bacakların oğuşturub Ahmed Paşa merhum rahat buldukda Davud Dellâki kapusuna almak murad etmiş amma Davudun gözünde altun ile taş ve libas ile çulçaput yeksan olduğundan : — Sultanım sen beni azâd et, benim gibi yabanın çıplağı senin yanında olmak gerekmez, hemen sen bana gilmâni haslarından iki nefer tuvâna tâze oğlanı şakird ve ki tâlim ideyim, gice ve gündüz dâim hizmetinde olsunlar.. demiş. Kara Siyâvuş ve Kara Mustafa nam iki nefer oğlanları Kara Davuda şakird virüb, onları iki ay Edirnede Beylerbeyi Hamamında gereği gibi tâlim ve terbiye idüb o kara oğlanlar birer dellâki hünermend olmuşlardır; Kara Davud dahi Ahmed Paşa merhumun duasın ve altunun alub geri İstanbula gelmişdir. Edirneye vardığında sene 1082 (milâdî 1671-1672) yirmibeş yaşında idi, sene 1092 de henüz otuzbeş yaşında yiğit iken peremesi Sarayburnunda kalyon önüne düşüb parçalanub battığında Benli Kara Davud kayığında olanlardan biri can havli ile ayaklarına sarılmakla ikisi bile gark ve nâbud olmuşlardır. Dellâki çâbükü çâlâk, ne ki hizmet isteseler ifâü icrâsında bîbâk, gaayetle ketum, edebü nezâketi ile makbûlü umûm idi..”