On sekizinci asır sonlarında yaşamış İstanbul’un meyhâne köçeklerinden dilber bir delikanlı; çoğu emsâli gibi adı unutulmuş, lâkabı ile (yahud o âlemlerin âdetince takma adı ile) anılmışdır, lâkabından da esmer bir oğlan olduğu anlaşılıyor, aslının da rum, yahud kıbti olması muhtemeldir. Devrin kalendermeşreb şâiri Enderunlu Fâzıl Bey (B.: Fâzıl Bey, Enderunlu) Çenginâme isimli meşhur manzûmesinde (B.: Çenginâme) bu köçeği şu kıt’a ile övüyor: Belî Darçingülü bir servî sehî O karanfil gibi hâli siyehi Saçı sünbül dahi nergis nigehi Kokladım perçemini anberi var Aynı şâirin divânında da bu köçek şânında yazılmış bir şarkı vardır : Bir civan gördüm ki yanağı gülgülü Benleri var üç aded şeh dânelü Orta boylu hoş edâlı cilvelü İsmine dirler imiş Darçıngülü Aşk ola üftâdei nâşâdına Elhased nâil olanlar dâdına Raksa girmiş âferin üstâdına Tel tel olmuş gerden üzre kâkülü Olmaya lâyık gönül âyînesi Sîme benzer gerdani hem sinesi Penbede gülde büyütmüş nînesi Koçmaya gelmez nezâketden belü Şöyle zannım girmiş onbeş yâşına Itrışâhîler sürünmüş kaaşina Sırma püsküllü beyaz fes başına Bir yaraşmışdır ki yâhû yellelü Bir müsellem dilberi nevrestedir Hüsnüne Fâzıl dahi dilbestedir Her ne medholsa ana şâyestedir Ehli aşkın goncesi hem bülbülü