1943 ile 1945 arasında Eminönü Balıkpazarının meyhânelerinde dolaşır uygunsuz gürûhundan mürâhik bir mûsevî genci idi, kocaman bir cam kavanoz içinde sözde turşu satar, aslında bir muhabbet dellâlı idi, o kirli yolda, yine turşuculuk ile dolaşır Rafael adındaki babasının yamağı idi fakat kendisi de gaayetle mahbub bir genc olduğu için babasından kat kat üstün iş görürdü; peyledikleri müşterileri biri Hasköyde diğeri Tarlabaşında iki randevu evine götürürler idi ki Hasköydeki ev zendostların hizmetinde idi, Tarlabaşındaki ev ise bir acâib yer idi, oğlan esvabı ile dolaşır, başları oğlan gibi tıraşlı kız uşakları, kız gibi uzun saçlı ve entârili hizmetkârları vardı, öylesine bir yer idi ki, kızlı oğlanlı müstahdemleri hattâ kızılderili, çinli, hindli, meksikalı kıyâfetlerine girerlerdi. Daniyelin kendisi de Tarlabaşındaki evin şıkırdımlarından idi. Fakat bu kirli gencin resim sanatına karşı büyük bir kaabiliyeti vardı. Turşu satarak dolaşırken meyhânelerden birinde mola verdiği zamanlar, müşterilerinden nazı geçenlerin resimlerini çizerdi; bir meraklı çıkıp da Daniyelin eline her akşam birkaç kuruş verek yapdığı resimleri toplamış olsaydı, kendine has kıymetde bir koleksiyon sâhibi olurdu. Çok düzgün türkçe konuşurdu, mûsevî olduğu aslaa anlaşılmazdı. 1945 den sonra ortalıkda görül...

1943 ile 1945 arasında Eminönü Balıkpazarının meyhânelerinde dolaşır uygunsuz gürûhundan mürâhik bir mûsevî genci idi, kocaman bir cam kavanoz içinde sözde turşu satar, aslında bir muhabbet dellâlı idi, o kirli yolda, yine turşuculuk ile dolaşır Rafael adındaki babasının yamağı idi fakat kendisi de gaayetle mahbub bir genc olduğu için babasından kat kat üstün iş görürdü; peyledikleri müşterileri biri Hasköyde diğeri Tarlabaşında iki randevu evine götürürler idi ki Hasköydeki ev zendostların hizmetinde idi, Tarlabaşındaki ev ise bir acâib yer idi, oğlan esvabı ile dolaşır, başları oğlan gibi tıraşlı kız uşakları, kız gibi uzun saçlı ve entârili hizmetkârları vardı, öylesine bir yer idi ki, kızlı oğlanlı müstahdemleri hattâ kızılderili, çinli, hindli, meksikalı kıyâfetlerine girerlerdi. Daniyelin kendisi de Tarlabaşındaki evin şıkırdımlarından idi. Fakat bu kirli gencin resim sanatına karşı büyük bir kaabiliyeti vardı. Turşu satarak dolaşırken meyhânelerden birinde mola verdiği zamanlar, müşterilerinden nazı geçenlerin resimlerini çizerdi; bir meraklı çıkıp da Daniyelin eline her akşam birkaç kuruş verek yapdığı resimleri toplamış olsaydı, kendine has kıymetde bir koleksiyon sâhibi olurdu. Çok düzgün türkçe konuşurdu, mûsevî olduğu aslaa anlaşılmazdı. 1945 den sonra ortalıkda görülmemişdir, babası Rafael de o yıllarda ölmüş idi, onun ölümünden sonra kendisini çirki mezelletden kurtararak edeb yolunda bir iş tutmuş olduğu tahmin olunabilir. Hüsnü KINAYLI Turşucu Daniyel’in resimlerinden: “Müşterim Balıkçı Çopur Hasan” Turşucu Daniyel’in resimlerinden: “Arkadaşım Balıkçı Rifat”