1900 ile 1910 arasında Çengelköyü’nün tulumbacılarından; hem koşarlı bir tulumbacı idi, hem de bir erkek güzeli, merd bir delikanlı idi. Çengelköyü sandığındaki tulumbacılığı pek kısa sürmüşdür, bir sevdâ yüzünden Çengelköyünden İstanbula kaçdı, ayyaşlığa vurdu; 1908 senesi başında 25-26 yaşlarında ve müteverrim iken, Eminönü Balıkpazarı İskelesinde sızıb kaldığı bir sandalın içinde donmuş olarak ölüsünü buldular. Tulumbacılığın revnaklı devrinde Merdivenköylü halk şâiri Tevfik Karkan tarafından şu manzûme ile övülmüşdür: Tulumbacılığın yüzünün akı Sırım gibi şehbaz çakı mı çakı Urum kızı gönül kuşun uçurmuş Nâmesinin alev alev evrakı Kendi güzel adı güzel Daniyal Aşkına çakayım rakı ver rakı Yalın ayaklarla koş be yangıncı Gör bak neymiş gönül evi irakı Nasıl âteş imiş sen bıçkınımın Sebebrisi küserek şu iftirakı Tulumbacılığın sende toplanmış Cümle nümâyişi her tumturakı. Gülle topuk çakır pençe Çengelli Nâmın İstanbulda tuttu âfâkı Bir açık yâreye behey insafsız Merhem olacakken konur mu yakı Tasvirini koydum işte karşıma Bir ayaklı mâni oku da şakı. * Adam aman “yalı var” Tevfike hiçden küsmüş bir zâlim Daniyal var Adam aman “yalı var” Küskün ise o dilber ayağına düş yalvar. Vâsıf HİÇ