Osmanlı tarih kaynaklarında Barutcubaşılar diye de anılan Dadyanlar eski ve asilzâde bir soydan gelir. Bilinen en eski simâsı XIV. yüzyılda yaşamış Boroz isminde biridir. Sonra 1410 da doğmuş Zad isimli bir şahsın adına nisbetle Zadyan soyadını almışlardır; nihâyet XVIII. yüzyılda Dad Arakel Amiranın adından Dadyan soy adı alınmışdır. Boroz âilesi efrâdı ile birlikde Sivas taraflarından gelip Eginde yerleşmişdir. Dokuz kuşak (üç asır) Eginde yasamışlardır: Boroz’un oğlu Mihrtad (doğ. 1350), onun oğlu Vahram (doğ. 1378), onun oğlu Zad (doğ. 1410), onu oğlu Beroz (doğ. 1440), onun oğlu Konstantin (doğ. 1461), onun oğlu Dad Arakel (doğ. 1495), onun oğlu Simon (doğ. 1530), onun oğlu Mıkırdiç (doğ. 1576), onun oğlu Hacı Arutyun (doğ. 1621). Fırat üzerinde bir köprü insâ eden ve bu yüzden kazandığı şöhreti çekemeyenlerin hayatına kasdedeceklerini öğrenen Hacı Arutyun bütün âilesi efrâdı ile birlikde Egini terkederek Kamarakap köyüne çekilmişdir; oğlu Hacı Arakel 1661 de, onun oğlu Hacı Astvadzadur 1686 da, onun oğlu Hacı Nigos 1713 de ve onun oğlu Dad Arakel 1753 de Kamarakap köyünde doğmuşlardır. Bu âileden Osmanlı İmparatorluğunun ilk barutcubaşı ve âileye Dadyan soyadını bırakan Dad Arakel Amiradır. Bibl.: Kevork Pamukciyan, Not. Dadyan âilesi şeceresi