Çuval dikmeye mahsus geniş kulaklı, iri ve kalın ve ucu hafifce iğri dikiş iğnesi; “birisine bir fenalık, kötülük yapmadan onun küçücüğünün kendine yapıldığını düşün!...” anlamında : “İğneyi kendine batır, sonra çuvaldızı başkasına...” diye İstanbul ağzı bir deyim vardır.