İstanbul sularının yenmeyen balıklarından; kıyıya yakın, sığlık yerlerde, denize çakılmış iskele kazıkları etrafında, rıhtım kayaları aralarında yaşar, dolaşır, eti beyazdır, fakat âdidir, yenmez; çuçür balığı da denilir ve çeşidleri pek çokdur, fakat çoğunluğu, kestane renkli, ve açık sarı benekli çurçurlar teşkil eder. Yelesi ile sırt yüzgece yekpâre, fakat sırt yüzgeci yeleden az yüksekcedir; yelesi 14 dikenden teşekkül etmişdir; sırt yüzgeci de 10 kılçıkdır; sidikliğinden kuyruğuna kadar uzayan karın yüzgecinde de üç dikeni vardır, 8 kılçıklıdır, yan kanadları on ikişer kılçıkdır. Gözleri tavuk gözüne benzer, kırmızı ve siyah çizgilerle nakışlıdır. Karın yüzgeci de yan yüzgeçleri ile aynı hizadadır. Ağzı küçük, altlı üstlü dişleri de gaayet ufakdır. Çurçurlar olta balıkçılarının yem hırsızlarıdır; izmaritler, istavritler için atılan oltanın etrâfına üşüşürler ve iğneye takılı yemi tırtıklayıp, oltaya takılmadan alır, götürürler. Denize olta atmaya yeni başlayan İstanbul çocuklarının ilk tuttuğu balık da dâima bir çurçur olmuşdur. Bibl.: K. Deveciyan, Balık ve Balıkçılık. Çurçur Balığı (Resim: K. Deveciyan’dan)