“Eskiden vüzerâ ve ümerâ dairelerinde kapuların perdelerini açub kapayan ve çuhadan kesilmiş esvab giyinen hizmetci, uşak, hademe; resmî dairelerin kalemlerin dışarıya müteallik işlerini gören adam” (Hüseyin Kâzım, Büyük Türk Lûgatı); “Ayak hizmetinde çuha esvab giyen hizmetkâr, uşak” (Ahmed Vefik Paşa, Lehcei Osmanî). Çuhadar daha sâde târifi ile ricâlin ve zenginlerin saraylarında, konaklarında, ve resmî dairelerde kendisine her şey emniyet edilir, mûtemed ser hademe, mûtemed uşak demekdir. Hüseyin Kâzım Bey “resmî dairelerin harice müteallik işlerini gören” çuhadarı “kapu çuhadarı” diye ayrıca isimlendiriyor. Ondan aynen alarak M. Zeki Pakalın da “Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri” isimli kitabında bu hükmü kabul ediyor. Biz, tarih metinleri üzerinde kapu çuhadarını tamamen başka biliyoruz; kapu çuhaarları, vüzerânın, ümerânın, zenginlerin ve hattâ hânedana mensub Sultanların, Hanım sultanların resmî dairelerdeki işlerini tâkib eden mûtemed adamları, bendeleri, hademe, uşaklarıdır; ve hepsi de hizmetinde bulundukları kimselerin isimleri ile anıla gelmişlerdir; “Esmâ Sultanın Kapuçuhadarı Ali Ağa”, “İlyas Paşanın kapuçuhadarı Hasan Ağa” gibi. Bir memuriyetle taşraya giden vüzerâ ve ümerâ, devlet merkezindeki işlerinin tâkibi için İstanbulda bir kapuçuhadarı bırakırlardı.