Halk ağzı deyim: “Paralı ve aynı zamanda gaayet tutumlu kimse”, “Parasını bir bankaya vermeyen, eski usulde evinin muhtelif yerlerinde gizleyip saklayan kimse”; misâl: İki külhanbeyi konuşur: — Otuz yıldan beri tanırım şu bakkal İbrahimi... ben çocukdum, o koca adamdı, otuzbeş yaşında başım ak pak oldu, herifin saçında tek kıl ağarmadı be.. — İnsanı kokozluk ihtiyarlatır... İbrahim çömlek bankasıdır, ne küflüler vardır onda bilir misin!... * Haylaz oğlan anasını kas ederek arkadaşına: — Çömlek Bankasından bu akşam bir ellilik çekebilirsem seninle Topuzun orada kafaları iyice tütsüleriz!.