Adı ya Râgıp yahud Galip Bey olacaktır; Rumeli âyan ve eşrâfından çok kibar ve zengin bir zâtin oğlu iken o altı on yedi yaşlarında miras yedilik yolunda tulumbacı gürûhundan akran ve emsâli olmayan erâzil ile bütün servetini sefihâne yemiş, yedirmiş, bir hâneberduş olarak en acı sefâleti çekdikden sonra 1900-1905 arasında Salıpazarı önünde denizde cesedi bulunmuşdu; intihar ettiği söylendi, ölümünde yaşı kırkını bulmamış idi sanırım. Kendisini çok yakından tanımış olan Üsküdarlı Halk Şâiri Âşık Râzi, düşüb kalkdığı tulumbacılar ve kalenderler arasında ayrıca güzelliği ile de bir şöhret bulmuş bu mirasyedi beyi şu manzûmesi ile tasvir etmiştir: Ne eksik ne ziyade On kuşak paşazâde Serkeş bıçkın civandır Tekellüfden âzâde Meclislerde baştâcı Elde her akşam bâde Uşakları uşşâkı Her emrine âmâde Deryâ sefâsı içün Hazır yağlı piyâde Tulumbacılığa da Hevesi pek ziyâde Pırpırı kiyâfeti Açmış kârikuulâde Yalın ayak dolaşır Hüsnün virmiş mezâde Pâyin bûs idenlere Râyegân müsaade Bundan kinâye nâmı Çorabsız Paşazâde Vâsıf HİÇ