İstanbulda biri Aksarayda Yeni Odalar (Yeni Koğuşlar), diğeri Şehzâdebaşında Eski Odalar (Eski Koğuşlar) adı ile anılır iki Yeniçeri Kışlası var idi ve bu kışlalarda yerleştirilmiş yeniçeri ortalarının (taburlarının) koğuşları yanında ayrı ayrı mutbakları vardı; hergün pişen yemekler çorba, et aşı, pilâv hoşaf idi; ve mutfaklarda bu yemeklerin pişirildiği kazanlar yeniçerilik hayatında önemli bir yer almışdı, öylesine ki, kazanlara bir kudsiyet verilmişdi. Ortanın işlerine konuşacak zâbitler, çorbacının, yahut odabaşının başkanlığında kazanlar etrafında toplanırlardı. Yeniçeri ihtilâllerinde de, kazanlar, devletin basında bulunanlara karşı isyan bayrağı çekme yerinde mutbaklardan Et Meydanına çıkarılır, ihtilâlci yeniçerilerin istediği yapılıncaya kadar kışla mutbaklarında ocaklar yanmaz, aş pişmezdi. Buna ihtilâl içinde pâdişah ekmeğini boykot etme diyebiliriz. Bir de bütün yeniçeri ocağını temsil eden “Kazanı Şerif” vardı. Yeniçeri ocağının kuruluş devrinden kalmış olan bu eski kazan, ocağın uğur ve celâdet tılsımı bilinirdi. Yeniodalarda mı, Eskiodalarda mı, kışlanın neresinde, hangi ortanın mutbağında durduğu tesbit edilememiştir, belki de Ağakapusunda idi. Kazanı Şerif için, Hacı Beştaş Veli’nin ocağa hediyesidir denilirdi. Büyük Şeyh, bu kazanda çorba pişirmiş, ve ocağın ku...

İstanbulda biri Aksarayda Yeni Odalar (Yeni Koğuşlar), diğeri Şehzâdebaşında Eski Odalar (Eski Koğuşlar) adı ile anılır iki Yeniçeri Kışlası var idi ve bu kışlalarda yerleştirilmiş yeniçeri ortalarının (taburlarının) koğuşları yanında ayrı ayrı mutbakları vardı; hergün pişen yemekler çorba, et aşı, pilâv hoşaf idi; ve mutfaklarda bu yemeklerin pişirildiği kazanlar yeniçerilik hayatında önemli bir yer almışdı, öylesine ki, kazanlara bir kudsiyet verilmişdi. Ortanın işlerine konuşacak zâbitler, çorbacının, yahut odabaşının başkanlığında kazanlar etrafında toplanırlardı. Yeniçeri ihtilâllerinde de, kazanlar, devletin basında bulunanlara karşı isyan bayrağı çekme yerinde mutbaklardan Et Meydanına çıkarılır, ihtilâlci yeniçerilerin istediği yapılıncaya kadar kışla mutbaklarında ocaklar yanmaz, aş pişmezdi. Buna ihtilâl içinde pâdişah ekmeğini boykot etme diyebiliriz. Bir de bütün yeniçeri ocağını temsil eden “Kazanı Şerif” vardı. Yeniçeri ocağının kuruluş devrinden kalmış olan bu eski kazan, ocağın uğur ve celâdet tılsımı bilinirdi. Yeniodalarda mı, Eskiodalarda mı, kışlanın neresinde, hangi ortanın mutbağında durduğu tesbit edilememiştir, belki de Ağakapusunda idi. Kazanı Şerif için, Hacı Beştaş Veli’nin ocağa hediyesidir denilirdi. Büyük Şeyh, bu kazanda çorba pişirmiş, ve ocağın kurulduğu günün sabahı yeniçerilere kendi eliyle çorba dağıtmış. yeniçerilerin gözünde mânevi varlığı o kadar büyük idi ki, “Kazanı Şerif çarpısın!” diye üzerine yemin verirlerdi. Hacı Bektaş Veli ocağın kurulmasından çok önce öldüğüne göre Kazanı Şerifin, namlı Şeyhin dergâhından teberrûken alındığı söylenebilir, çorba dağıtması da şirin bir yakıştırmadır. Bu hâtıraya bağlanarak yeniçerilerin değişmez kahvaltısı çorba olmuştur. Bir yeniçeri ortasının kumandanı olan zâbitin çorbacı unvanı da buradan kalmıştır. Odalardaki efradın çorbası dağıtıldıktan sonra çorba kazanlarının kulplarına birer sırık geçirilir, sırıkların iki ucundan birer karakollukçu omuzlar, bir karakollukçu da kepçeyi alır, her ortanın kazanı şehir içindeki kolluklarını dolaşır, oralardaki nöbetçi nefer ve zâbitlerin sabah aşı dağıtılırdı. Yeniçeri kolluklarından tek bina dahi kalmamıştır, plânlarını bilmiyoruz, fakat, çorba gibi, iki öğün yemeğin de kışlalarda orta mutbaklarından geldiğini, şehir içindeki yeniçeri karakollarında = kolluklarında mutbak olmadığını söyleyebiliriz.