“İrice çilli, lekeli yüz, çiçek hastalığından kalma nişanlı yüz, çiçekbozuğu” (Türk Lûgatı). Yaşlı bir İstanbul yosması ağzından yazılmış aşağıdaki manzume, geçen asır sonlarında yaşamış Üsküdarlı halk şâiri Âşık Râzi’nindir: Dört kocamdan biri kördü biri tat Biri çolak biri aksak dört sakat Didim artık yeter çekdiğin çile Al sîneye tâze civan bir nevhat Dalyan gibi bir kayıkçı oğlanı Helâlinden câmehâba çeküb yat Dört kocadan arta kalmış karıya Ergen uşak ider mi hiç iltifat Şartı evvel şudur şehbaz çıplağı Şâhin başdan ayağnadek bir donat Âlâsından çamaşırı esvabı Hem birkaç kat kesdirib giydir kuşat Mescid yıkık mihrab yerinde ammâ Beşinci kocamdan yaşım tam üç kat Yirmi yaşında bir hamlacı şâha Kurdum viran gönlümde bir altun taht Lâkin gel gör bendeki baht kısmeti Çopurdu vardığım civanda surat Mâlum olsun hâlim cümle âleme Güzellikde bir nigârı meh tal’at Pâkizedir nâmım Yağlıkcıkızı Mahallem Karabaş semtimiz Balat. Vâsıf HİÇ