“Sıfat: ayağı çolak; mecâzen: bolpaça, sümsük, sünepe, eli işe yatmaz, yakışmaz, beceriksiz.” (Büyük Türk Lûgatı, Hüseyin Kâzım). Aynı eser misal olarak Sürûrinin şu hicvini alıyor: Çolpalar başı gedik berber kim Müşterisi idi üç beş amele. Şu hicviye de İnebolulu Mustafa adında bir çırağı hakkında Ali Çamiç Ağanındır (B.: Çamiç Ağa, Ali): Af et ben kulunun günahsa sözü Şu kaddi şemşâdı şu nerkis gözü Lâ Rab sen yaratdın nedir hikmeti Melek sûretine sokarak öküzü. Kırlangıç gözleri bakar cam gibi Dile gelse sözü demir leblebi Bir çolpa oğlan ki yokken sebebi Yokuşa tırmanır bırakıb düzü. Çolak gibi yürüyene de çolpan denilir ise dilimizde “çoban yıldızı”, “akşam yıldızı”, “sabah yıldızı”, “seher yıldızı” isimleri ile anılan Zühre (Venüs) seyyâresinin bir adı da “Çolpan” dır; zamanımızın ünlü sinema yıldızlarından bir hanımın adı da Çolpan’dır ki Zühre anlamında âhenkli isim elhak sahibini bulmuşdur (B.: İlhan Çolpan).