Ayak takımı denilen tabakaya mensub çocuklardan bir kısmı, velileri tarafından boyunlarına takılan bir kutu - işporta ile İstanbul sokakarına seyyar satıcı olarak salınırlar ve ekseriya sayı üzerinden karamelâ, meyva şekeri, bir kısmı da mallarını ellerinde ceblerinde gezdirerek cıgara çakmaklarına taş, gömlek yakalarına balina, çengelli iğne “orijinal ambalâjlı” dikiş iğnesi paketleri, çeşitli isimleri ile traş bıçakarı satarlar. Hayat, geçim derdini o küçücük yaşlarında tatmış olan gariblerin ceblerinde damla damla toplanmış paralarını sık sık çıkarıp saymaları yürek sızlatıcı manzaradır. Akşamları, belki geç vakitlerde bu çocukların getireceği parayı bekleyen dul anaları, alil babaları tahayyül de ayrıca ızdırap konusudur. Kısa bir zamanda öylesine yırtılır, pişkinleşirler ki, sıkılma, utanma, çekinme, saygı ve çocuk safiyetinin zerresi kalmaz; çocukluk sâdece boylarında, tüysüz yüzlerinde ve seslerindedir. Büyük ekseriyeti hattâ sırnaşık, yapışkan, yüzsüzleşir; âdeta dilencileşirler. Bu işi bir ulu baskısı altında küçük yaşda ticaret hayâtına atılmakla karıştırmamalıdır. Hattâ işportacıların ve pazarcı esnafın bazan yanlarında dolaştırdıkları, tezgâhdar olarak kullandıkları çocuklar bile kendi başlarına karamelâ, şeker, iğne ve yaka balinası, çakmak taşı satan çocukların yol...

Ayak takımı denilen tabakaya mensub çocuklardan bir kısmı, velileri tarafından boyunlarına takılan bir kutu - işporta ile İstanbul sokakarına seyyar satıcı olarak salınırlar ve ekseriya sayı üzerinden karamelâ, meyva şekeri, bir kısmı da mallarını ellerinde ceblerinde gezdirerek cıgara çakmaklarına taş, gömlek yakalarına balina, çengelli iğne “orijinal ambalâjlı” dikiş iğnesi paketleri, çeşitli isimleri ile traş bıçakarı satarlar. Hayat, geçim derdini o küçücük yaşlarında tatmış olan gariblerin ceblerinde damla damla toplanmış paralarını sık sık çıkarıp saymaları yürek sızlatıcı manzaradır. Akşamları, belki geç vakitlerde bu çocukların getireceği parayı bekleyen dul anaları, alil babaları tahayyül de ayrıca ızdırap konusudur. Kısa bir zamanda öylesine yırtılır, pişkinleşirler ki, sıkılma, utanma, çekinme, saygı ve çocuk safiyetinin zerresi kalmaz; çocukluk sâdece boylarında, tüysüz yüzlerinde ve seslerindedir. Büyük ekseriyeti hattâ sırnaşık, yapışkan, yüzsüzleşir; âdeta dilencileşirler. Bu işi bir ulu baskısı altında küçük yaşda ticaret hayâtına atılmakla karıştırmamalıdır. Hattâ işportacıların ve pazarcı esnafın bazan yanlarında dolaştırdıkları, tezgâhdar olarak kullandıkları çocuklar bile kendi başlarına karamelâ, şeker, iğne ve yaka balinası, çakmak taşı satan çocukların yolunda değildirler.