Asrımız başında İstanbul çocuklarının ramazan geceleri gaayetle hoş, şirin bir eğlencesi idi; büyük midya kabukları toplarlar, içlerine azıcık zeytinyağı koyarak pamukdan yaptıkları fitillerle o midya kabuklarını birer kandilcik hâline getirirler ve bu kandillerle cami ve mescid avlularına, çiçek, gemi, top gibi şekillerle yer mahyaları kurarlardı. Bu mahyacı çocukların elebaşıları ekseriya mahalenin fakir bir âilesinin evlâdı olur, teravih namazına gelenlerden “Yağ parası, mahya bahşişi” toplar, hem masrafı çıkarır, hem de kendisine her gece bir mikdar harçlık sağlar idi. Mâsum, şirin, seyri hoş, çocukların bediî zevkini de geliştiren bir meşgale idi. Birinci Cihan Harbinin türlü büyük ızdırapları ve yoksullukları arasında unutuldu.