Tanzimattan önceki devirde sefer zamanları, “sâbinin duası makbul olur” denilerek İstanbulda ilk mekteb çocukları toplanır, geceleri büyük bir alay tertib edilir, alayda binlerce çocuk cebhedeki orduların muzaffer olması için yüksek sesle dua ederdi; hem şirin, hem rikkat uyandıran bir sahne olub alayı seyredenler de ayrıca, gözleri yaşararak, duaya iştirak ederlerdi 1183 (milâdi 1769). Rus seferi içinde duacı çocuk alayının yapılmaması için sayanı dikkat bir ferman vardır; fermanın bugünkü dile çevrilmiş sûreti şudur: “İstanbul Kadısı faziletli efendiye; “İslâm askerinin manzur ve muzaffer ve düşmanın mağlûb ve kahrolması için müslüman çocuklarının alay gösterip duâ etmesi icad edilmişdir, geceleri 100-150 ve daha ziyade çocuklar kandiller ve fenerlerle sokak ve mahalleler arasında dolaşırlar. Fakat çocukların arasına duâ alayı temâşâsı bahanesiyle bâzı erâzilden kimseler girip türlü fesadlar olmasına sebep olacağından bundan böyle çocukların cemiyet ile sefer dûasına çıkmalarına ruhsat verilmeyecekdir; eğer geceleri duâcı çocuk alayları görülecek olursa çocukların babaları hocaları ve şâir lâzım gelenler mes’ul tutulacakdır; bu yasağın ilgililere gereği gibi anlatılması.” Güzel ve asil bir duygu ile yapılan genel bu duâ alaylarının bir takım ahlâksız hayta gürûhu yüzünden yasak...

Tanzimattan önceki devirde sefer zamanları, “sâbinin duası makbul olur” denilerek İstanbulda ilk mekteb çocukları toplanır, geceleri büyük bir alay tertib edilir, alayda binlerce çocuk cebhedeki orduların muzaffer olması için yüksek sesle dua ederdi; hem şirin, hem rikkat uyandıran bir sahne olub alayı seyredenler de ayrıca, gözleri yaşararak, duaya iştirak ederlerdi 1183 (milâdi 1769). Rus seferi içinde duacı çocuk alayının yapılmaması için sayanı dikkat bir ferman vardır; fermanın bugünkü dile çevrilmiş sûreti şudur: “İstanbul Kadısı faziletli efendiye; “İslâm askerinin manzur ve muzaffer ve düşmanın mağlûb ve kahrolması için müslüman çocuklarının alay gösterip duâ etmesi icad edilmişdir, geceleri 100-150 ve daha ziyade çocuklar kandiller ve fenerlerle sokak ve mahalleler arasında dolaşırlar. Fakat çocukların arasına duâ alayı temâşâsı bahanesiyle bâzı erâzilden kimseler girip türlü fesadlar olmasına sebep olacağından bundan böyle çocukların cemiyet ile sefer dûasına çıkmalarına ruhsat verilmeyecekdir; eğer geceleri duâcı çocuk alayları görülecek olursa çocukların babaları hocaları ve şâir lâzım gelenler mes’ul tutulacakdır; bu yasağın ilgililere gereği gibi anlatılması.” Güzel ve asil bir duygu ile yapılan genel bu duâ alaylarının bir takım ahlâksız hayta gürûhu yüzünden yasak edilmesini garibsememek lâzımdır. Hükûmet o erâzil gürûhunun hakkından gelemeyecek acze düşmüşdür; 1769 târihinde İstanbulun asâyişinin temini, korunması ile görevli yeniçeriler ve acemioğlanları, kendileri bu türlü rezâleti ve şenaati irtikâb eden bir şehir eşkiyâsı haline gelmiş bulunuyordu (B.: Yeniçeriler; Kolluklar; Acemioğlanlar).