Hırsızlık yoluna sapan bedbaht çocuklar, hemen istisnasız evvelâ sokağa düşmüşler, yersiz yurdsuz kalmışlar, hâneberduşlara katılmışlar, uygunsuz güruhundan cinsî sapık adamların pençesinde önce iffetlerini kaybetmişler, sonra hırsız olmuşlardır (B.: Çocuk Hırsızlar). Kendi başlarına hırsızlık yapan çocukların hemen hepsi tahsilsiz, mühmel, çul çaput içinde, yalın ayaklı yarı çıplak biçârelerdir. Kleptomani denilen hırsızlık hastalığına müptelâ çocuklar bu hükmün dışında kalırlar. Pırprı hırsız oğlanları toplayarak bir Çocuk Hırsız Çetesi hâlinde çalışdıran serserîler de çıkmışdır. Kendi aralarında hırsız oğlanları toplayarak bir Çocuk Hırsız Çetesi hâlinde çalışdıran serserîler de çıkmışdır. Kendi aralarında hırsız çeteleri kurarak toplu çalışan çocuklar ise bilâkis, hali vakti yerinde, fakat evlâd terbiyesini bilmemiş, evlâdlarını başı boş bırakmış âilelerden çıkmışlardır. Vazifelerini yapmamış, bilmemiş asıl suçlu anaların, babaların kurbanları zavallılardır, ve hemen hepsi, zamanımızda orta mekteb ve lise talebesi iken büyük adam gibi para harcamak, onların tattığı zevklerden tatmak, için çalmışlardır; ihmal edilmiş terbiyeleri arasında seyredilen gangsterlik filmleri, sözde çocuk yayını altında okunan haydudluk hikâyeleri, de başlıca müşevvik olmuşdur. Çocuk hırsız çeteleri...

Hırsızlık yoluna sapan bedbaht çocuklar, hemen istisnasız evvelâ sokağa düşmüşler, yersiz yurdsuz kalmışlar, hâneberduşlara katılmışlar, uygunsuz güruhundan cinsî sapık adamların pençesinde önce iffetlerini kaybetmişler, sonra hırsız olmuşlardır (B.: Çocuk Hırsızlar). Kendi başlarına hırsızlık yapan çocukların hemen hepsi tahsilsiz, mühmel, çul çaput içinde, yalın ayaklı yarı çıplak biçârelerdir. Kleptomani denilen hırsızlık hastalığına müptelâ çocuklar bu hükmün dışında kalırlar. Pırprı hırsız oğlanları toplayarak bir Çocuk Hırsız Çetesi hâlinde çalışdıran serserîler de çıkmışdır. Kendi aralarında hırsız oğlanları toplayarak bir Çocuk Hırsız Çetesi hâlinde çalışdıran serserîler de çıkmışdır. Kendi aralarında hırsız çeteleri kurarak toplu çalışan çocuklar ise bilâkis, hali vakti yerinde, fakat evlâd terbiyesini bilmemiş, evlâdlarını başı boş bırakmış âilelerden çıkmışlardır. Vazifelerini yapmamış, bilmemiş asıl suçlu anaların, babaların kurbanları zavallılardır, ve hemen hepsi, zamanımızda orta mekteb ve lise talebesi iken büyük adam gibi para harcamak, onların tattığı zevklerden tatmak, için çalmışlardır; ihmal edilmiş terbiyeleri arasında seyredilen gangsterlik filmleri, sözde çocuk yayını altında okunan haydudluk hikâyeleri, de başlıca müşevvik olmuşdur. Çocuk hırsız çetelerini büyükler tarafından kurulub idâre edilen ve çocukların kendileri tarafından kurulub idâre edilen olmak üzeri iki ayrı çeşide ayırmak lâzımdır. İstanbulda çocuk hırsızlar kadimden beri görülegelmişdir. Büyükler tarafından kurulub idare edilen çocuk hırsız çetelerinden marifetleri basına aksetmiş olan ilk çete 1883 - 1884 arasında “Pıtır Ali Çetesi” ikinci ve büyük bir çete 1908 - 1909 arasında “Parlak Joze Çetesi” dir. Çocukların kendileri tarafından kurulan hırsız çeteleri ile pis mâceralara atılmaları İkinci Cihan Harbinden sonra başlamış ve büyük şehrin toplum hayatının önemli ve tehlikeli yaralarından biri olmuşdur. İki eski çocuk çetesi ile beraber, vak’alara, macerâları ve mensublarının isimleri İstanbul gazetelerinde neşredilmiş zamanımızın çocuk hırsız çetelerini dikkate değer isimleri ile bu şehir kütüğüne alıyoruz, fakat o kötü yol çocuklarının soy adlarını kaydetmemeyi uygun gördük. Pıtır Ali Çetesi — 1883 ve 1884 yıllarında altı ay içinde 18 ev soymuş bir çetedir; 35 yaşlarında Unkapanında beygir sürücüsü ve cinsî sapıklık suçlarından hapse girmiş çıkmış uygunsuz güruhundan Pıtır Ali adında birinin yine uygunsuz takımından 15 yaşında beygir sürücüsü Osman, 15 yaşında hâneberduş Kız Şevket, 13 yaşında Laz Hârun ve 13 yaşında Güzel Hasan adında dört çocukdan mürekkeb olarak kurulmuşdur. Bir gece Haydar’da bir binbaşının evine girdiklerinde gece yarısı ahşab merdivenin gıcırtısına uyanan emirber Kırşehirli Ârif adında bir neferin kasaturasını çekerek fırlaması üzerine çocuk hırsızlardan üçü kaçmış, Lâz Harun yakalanmış, ve bu oğlan tarafından çete ele verilmiştir. Uzun süren bir muhâkemeden sonra Pıtır Ali 15 sene prangabendliğe, dört çocuk da beşer yıl hapse mahkûm olmuşlardır. Parlak Joze Çetesi — 1908 ile 1909 arasında, meşrutiyetin ilk yıllarında faaliyette bulunmuş olan bu çocuk hırsızlar çetesinin kurucu elebaşısı Parlak Joze yahud Jozef adında 30 yaşında bir serseridir, ne milletden olduğu bilinmiyor, yalnız Yunan tebalı olduğu kaydedilmişdir. Çete Galatada kurulmuş ve 4 - 5 ay içinde büyük şehrin muhtelif yerlerinde gece ve gündüz pek çok ev soymuşlar ve nihayet hepsi yakalanarak İstanbul Cinayet Mahkemesince hırsız çocuklar yaşlarına göre muttelif cezâlara çarpdırılmışlardır. Polis Mecmuasında çıkan bir mahkeme ilâmına göre çetenin efrâdını teşkil eden hırsız çocuklar şunlardır; Tatavlada kardeşi Angeli’nin yanında oturan 14 yaşında Mihal, Tophânede Hendekde Topal Ahmed Ağanın sabahcı kahvehânesinde yatıp kalkan küfeci 13 yaşında Pire Mehmed, aynı kahvede yatıp kalkan 11 yaşında Aleko, ayni kahvehânede yatıp kalkan 13 yaşında Perikli, ayni kahvehânede yatıp kalkan 12 yaşında Yuvan, ayni kahvehânede yatıp kalkan 12 yaşında Yani, aynı kahvehânede yatıp kalkan 13 yaşında Teofilos, Kasımpaşada Bostan Sokağında Koltukçu Gani Ağanın akaaretlerinde oturan terzi çırağı 14 yaşında Paskal, Küçükmustafapaşada Kolonya Hanında oturan 12 yaşında Dimitri. Galatada Lüleci Hendeğinde Topal Ahmed Ağanın sabahçı kahvehânesi o devrin türlü şenaat ve rezâlet erbâbının toplandığı yerlerden biri idi (B.: Sabahcı Kahvehâneleri; Lülecihendeği Kahvehânesi), Parlak Joze Çetesinin dokuz hırsız çocuğundan altısının bu kahvehânede barınır olması buranın nasıl mülevves bir yer olduğunu belirtmek için kâfidir. Arizona Çetesi — 1959 senesinde Dolabderesi içinde ancak iki masa bulunan küçücük bir kahvehâne Avadis, Mehmed, Recep, Erhan, İzzet, Garbis, Nejad, Şaban isimlerinde ve yaşları 16 ile 19 arasında sekiz çocuk tarafından kurulmuş bir ay içinde 11 bakkal dükkânı ve 1 elbise boyahânesi soymuşlardır; çaldıkları paraları paylaşıp harcamışlar; peynir, pastırma, sucuk, çikolata ve kuru yemişleri yemişlerdir; on bir bakkaldan kaldırdıkları bin şışe rakı ile 4000 paket muhtelif cins sigaraları da kısmen içmişler, kısmen de satmış, satmak üzere saklamışlardır. Çaldıkları çayları da karargâhları olan kahvehânenin sâhibine vermişlerdir. Çetenin reisliğini Avadis yapmışdır. Vechen dilber fakat haylaz bir mektebli çocuk olan çete efradından 17 yaşındaki Erhan: “Kahveye, oyuna (kumara) ve eğlenceye (sinema, işret) para yetiştiremiyorduk, bir gün kahvede toplandık, çeteyi kurduk ve hemen faaliyete geçtik...” diye anlatmışdır (Mart, 1959). Yedibelâ Çetesi — 1959 senesi eylül ayında yaşları 15 ile 19 arasında yedi haylaz mektebli tarafından kurulmuşdur; Levend semtini aylarca dehşet içinde bırakmış bu çetenin yedi hırsız çocuğunu isimleri şunlardır: 1 — Mehmed Ali, 17 yaşında, babası ölmüş, terzilikle geçinen annesi vardır, Pertevniyal Lisesi dokuzuncu sınıfda iken haylazlık yüzünden terketmiştir. 2 — Kâmil, 15 yaşında, milyoner bir manifatura tüccarının oğlu. 3 — Ali Aclan, 19 yaşında, Avusturya Lisesinin orta kısmını beş yılda bitirememiş, belge almış, Nilüferhatun İlk Okulu son sınıf talebesi. 4 — Rauf, 17 yaşında, Haydarpaşa Lisesi dokuzuncu sınıfda iken haylâzlık yüzünden terketmiş, milyoner bir zahire tüccarının oğlu. 5 — Galib, 15 yaşında, Robert Kollejin ikinci sınıf talebesi, çok zengin bir ailenin, zeki fakat cinsî sapık oğlu; Tophâne kahvehânelerin de dolaşır, yaşça akraanı olmayan hâneberduşlarla kötü otellerde ve hamamlarda yatmakdan “bohem hayatı” yaşamaktan zevk alır. 6 — Şükrü, 17 yaşında, fakir çocuk, Levend semtinin gazete müvezzii. 7 — Ali, 19 yaşında, orta halli bir âilenin orta okulu terketmiş haylâz oğlu, ruhen Galib’in tam benzeri. Bu çocukların hepsi Levendde oturmaktadırlar; bir hırsız çetesi kurmayı ilk düşünen Mehmed Ali olmuş ve fikrini Kâmile açdığı zaman hararetli tasvib görmüş, sonra diğerleriyle anlaşılmış, ve civarda “Perili Köşk” diye anılan kâgir ve harab bir binâ çeteye karargâh olmuşdur; çeteye önce Galibin teklifi ile İngilizce “Teenagers Çetesi — Büluğ Çağı Oğlanları Çetesi” adı verilmiş, ise de sonra “Yedibelâ” adı daha tumturaklı bulunmuşdur. Çetenin kurucusu ve idârecisi Mehmet Ali bir müddet Şükrü ile beraber gazete müvezzii olarak Levend semti evlerini kapu kapu dolaşmış ve etüdlerini yapmıştır, kısa zamanda tamamlanan bu etüdlerden sonra de zincirleme hırsızlıklar başlamış ve Levend semti, esrârengiz hırsızların karşısında dehşet içinde kalmışdır. İlk hedef bir Amerikalının evi olmuş, onu bir doktorun, bir zengin kadının ve bir profesörün evleri takib etmişdir; 100.000 liralık kıymetin üstünde muhtelif eşya ve mücevher çalmışlar, ayrıca 20.000 lira kıymetinde bir de pul koleksiyonu çalmışlardır; çaldıklarını Perili köşkde yere gömerek, duvar aralarına sokarak saklamışlar, bir kısmını da rezilâne satmışlardır; meselâ 15.000 lira değerinde bir yüzüğü 35 liraya vermişlerdir. Profesörün evini soyduktan sonra yakalanan çete efradı suçlarını itiraf etmişler ve bu arada Perili Köşkün esrârını açıklamışlardır. Harab bina gösterilen yerde yapılan kazıda toprak altından 50.000 lira değerinde mücevher çıkarılmış, köşkün sarnıcında ve duvar aralarında da sair hırsızlık eşyası bulunmuşdur; bu çetenin faaliyeti 1960 Şubatına kadar altı ay sürmüştür. Dört zengin çocuğunun müşteri itirafları şu olmuşdur : “Âilelerimiz tarafından ihmal edildik, başı boş bırakıldık, hırsızlığı para için değil, macerâ, heyecan için yapdık; okuduğumuz romanların, seyrettiğimiz filmlerin tesiri altında kaldık.” Tekbacak Çetesi — 1960 senesinde 14 yaşında bir Ortaokul talebesi olan ve arkadaşları tarafından Nedim ve Nusret adında iki arkadaşı ile kurulmuş, Çarşıkapusunda kunduracı Serkisin mağazasına girerek 30 çift ayakkabı çalmışlardır; ve ayakkabıları satar iken yakalanmışlardır. Beşler Çetesi — 1963 de, “Yedibelâ Çetesi” nin iki numaralı üyesi Kâmil tarafından kurulmuşdur; milyoner manifaturacının oğlu 17-18 yaşına gelmiş, ayağını alıştırdığı kötü yoldan çekememiş, daha doğru bir tarif ve kendisinin de itirafı ile zengin âilenin kötü ihmali devam etmişdir. Bu oğlan, Yedibelâ Çetesi macerasından sonra Şişli Orta okuluna devama başlamış ve orada İbrahim adında bir arkadaşını iğfal ederek 1961 de yine Levend semtinde iki ev soyduktan sonra yakalanmış, ve şunları söylemişdir: “Daha önce Yedibelâ Çetesinde yaşımın küçüklüğü dolayısı ile bir ceza yemedim, bu benim cesaretimi arttırdı. Babam bana çok para verir (!), beni çok hoş tutar (!), niçin çalıyorum, anlamıyorum, iş yaparken büyük heyecan duyuyorum...” Bu sefer de ceza yememiş olacakdır ki, iki sene kadar ortaya Beşler Çetesinin kurucusu olarak çıkmışdır. Çetenin diğer dört üyesi şunlardır: Savaş, 17 yaşında, orta okulu haylazlık yüzünden terketmiş, müzik meraklısı, Kâmilin teşviki ile ilk hırsızlığı, çetenin gözcüsü. Salih, 17 yaşında, orta okulu haylazlık yüzünden terketmiş, bir elektrikçinin oğlu, Kâmilin teşvik ile ilk hırsızlığı. Erdoğan, 17 yaşında, orta okulu haylâzlık yüzünden terketmiş, Kâmilin teşviki ile ilk hırsızlıı. Ârif, 20 yaşında, orta okulu haylazlık yüzünden terketmiş, neferlikle askerliğini yapmaktadır, çeteye izinli geldiğinde Kâmilin teşviki ile katılmış, çete yakalandığı zaman kıt’asına dönmüş bulunuyordu. Beşler Çetesi 1963 yılının şubat ayında faaliyete başlamış, nisan ayında yakalanmış, üç ay içinde hırsız çocukların çok iyi tanıdıkları Levendde dokuz ev soymuşlar ve çaldıkları şeyleri, kıymetlerini bilmeden satmışlardır. Çete Reisi Kâmil bu sefer şöyle konuşmuşdur : “Babam zengin ama ben ondan harçlık almam, arkadaşlarım da ailelerinden para almazlar, biz heyecan için hırsızlık yapıyoruz; önümüze gelen her şeyi, bir paket sigarayı bile alırız, bizce çalınan şeyin kıymeti mühim değildir, çalmak mühimdir (!)”. Bu son vak’asında dahi gazeteler bu oğlandan “iyi âile çocuğu” diye bahsetmişlerdir; bizce, bu kadar kayıdsızlık karşısında servete karşı israf edilmiş teveccühdür, istikbali çok karanlık görülen Kâmil sadece “zengin âile çocuğu” dur. Bu sosyal dramın teşrih yeri bu sayfalar değildir. Kara Korsanlar Çetesi — 1963 yılı mart ayı içinde Eyyub’da bir depodan sarı maden çalmış dört çocukdan mürekkeb bir hırsız çetesidir; kurdukları çeteye bir gangster filminden mülhem olarak bu ismi vermiş olan ve yaşları 14 ile 17 arasında bulunan hırsız çocukların isimleri Saldıray, Seyfeddin, Orhan ve Sabahaddindir; ikisi ilk okulun ikinci sınıfından ayrılmış, ikis ise hiç okumamış oğlanlardır; garibi şudur ki, soydukları deponun sâhibi, çalınmış mal satan bir hırsız yatağı çıkmışdır. Şarlo Şeref Çetesi — 1964 yılında arkadaşları arasında Şarlo lâkabı ile anılır Şerâfeddin adında 14 yaşında bir orta okul kaçkını tarafından kurulmuş ve İstanbul tarafında aylarca faaliyetde bulunarak yirmiden fazla dükkân soymuşlardır, çaldıkları paraları da kahvehânelerde kumar oyunlarında yemişlerdir; çete, reisleri ile beraber üç çocukdan mürekkeb olub diğerlerinin isimleri Sabahattin ve Ergundur; Şarlo Şeref Çetesi Zafer isminde bir okul arkadaşları tarafından yapılan ihbarla ele geçirilmiş, ve çete reisi Unkapanında bir kahvehânede Okey denilen kumar oyun oynarken tevkif edilmiş 14 yaşında oğlan polislere yaşından, boyundan umulmayan küstahlıkla: “Biliyorum... bizi Zafer ele verdi beni zor yakalardınız... fakat Zafer bu hâinliğini hayatı ile ödeyecektir, elinizden kurtulur kurtulmaz önce onu temizleyeceğim!...” demişdir (Haziran, 1964). Arizona Çetesinden Erhan (Resim : Sabiha Bozcalı) Tekbacak Çetesi, Soldan sağa: Nedim, Nusret, Şeref (Çete reisi) (Resim: Sabiha Bozcalı) Beşler Çetesi, soldan sağa: Savaş, Kâmil (Reis), Salih, Erdon (Resim : Sabiha Bozcalı) Karakorsanlar Çetesi, soldan sağa: Saldıray, Seyfeddin, Orhan, Sabahattin (Resim : Sabiha Bozcalı) Şarlo Şeref Çetesi, soldan sağa: Sabahaddin, Şarlo Şeref, Ergun (Haber Ajansı) (Resim : Sabiha Bozcalı)