İstanbulda dilenciliği iş, meslek edinmiş çocukların sayısı da hayli yüksekdir; çocuklar bu müstekreh yola, hemen istisnâsız dilenci iradcılarının âletleri olarak atılmışlardır. Bir kısmı, yüzlerinden edeb, hicab perdesi yırtılmış, yüreklerinden haysiyet, şeref, nâmus cevherleri kazınmış her uzvu yerinde, sağlam çocuklar, bir kısmı kör, topal, çolak, ayakları, bacakları, kolları, elleri iğri büğrü sakat çocuklardır; sakat çocukların çoğu için de, dilenci menecerleri, organizatörleri tarafından bilhassa vahşiyâne sakat edildikleri söylenir; hattâ bir kısmının, pek küçük yaşlarda bu maksadla çalınmış çocuklar olduğu da kuvvetli rivâyetler arasındadır; 1943-1944 arasında, diz kapaklarından iki bacağı kıvrılarak acâib bir şekle sokulmuş, ellerini ve kollarını ayak ve bacak yerine kullanarak gövdesini, bağdaş kurup oturmuş, şekilde yürüyerek dolaşan 15-16 yaşında zeki, şirin ve hattâ güzel Abdullah adında bir dilenci oğlan, anasının, babasının yüzlerini tamamen unuttuğunu, ama, küçücük iken koşup oynadığını, güzel güzel esvapları olduğunu bir hayal gibi hatırladığını söylemişdir. Fâillerinin yeri idam sehpâları olmaları gereken bir faciâ konusudur. İstanbulda görülen bir kısım dilenci çocuklar da kendileri avuç açmazlar, yaşlı kör dilencilere romorkörlük yaparlar, onları yedekte dolaş...

İstanbulda dilenciliği iş, meslek edinmiş çocukların sayısı da hayli yüksekdir; çocuklar bu müstekreh yola, hemen istisnâsız dilenci iradcılarının âletleri olarak atılmışlardır. Bir kısmı, yüzlerinden edeb, hicab perdesi yırtılmış, yüreklerinden haysiyet, şeref, nâmus cevherleri kazınmış her uzvu yerinde, sağlam çocuklar, bir kısmı kör, topal, çolak, ayakları, bacakları, kolları, elleri iğri büğrü sakat çocuklardır; sakat çocukların çoğu için de, dilenci menecerleri, organizatörleri tarafından bilhassa vahşiyâne sakat edildikleri söylenir; hattâ bir kısmının, pek küçük yaşlarda bu maksadla çalınmış çocuklar olduğu da kuvvetli rivâyetler arasındadır; 1943-1944 arasında, diz kapaklarından iki bacağı kıvrılarak acâib bir şekle sokulmuş, ellerini ve kollarını ayak ve bacak yerine kullanarak gövdesini, bağdaş kurup oturmuş, şekilde yürüyerek dolaşan 15-16 yaşında zeki, şirin ve hattâ güzel Abdullah adında bir dilenci oğlan, anasının, babasının yüzlerini tamamen unuttuğunu, ama, küçücük iken koşup oynadığını, güzel güzel esvapları olduğunu bir hayal gibi hatırladığını söylemişdir. Fâillerinin yeri idam sehpâları olmaları gereken bir faciâ konusudur. İstanbulda görülen bir kısım dilenci çocuklar da kendileri avuç açmazlar, yaşlı kör dilencilere romorkörlük yaparlar, onları yedekte dolaşdırırlar. Bir de kucaklarında küçücük çocuklar, hattâ memede bebeklerle dolaşan kadın dilenciler vardır (B.: Dilenci). Kötü yollara sapmış çocuklardan ıslâhı en güç, hattâ imkânsız olanı çocuk dilencilerdir.