“İnsan yavrusu” (H. Kâzım, Büyük Türk Lûgatı); Çocuk adı üzerine aşağıdaki darbı meselleri aynı eserden alıyoruz: Çocuğun yediği helâl, giydiği haram. Çocuğa iş buyuran ardınca kendi gider. Çocukla yola çıkılmaz. Çocuk büyür, deli uslanmaz. Çocukdan al haberi. Çocuk düşe kalka büyür. Çocuksuz kadın, yemişsiz ağaç. Çocuğum yok ağlayacak, çorbam yok taşacak. Çocuğunu dövmeyen dizini döver. Nüfusu iki milyonu aşan İstanbulun günlük hayatında çocuğun yeri, İstanbulun tarih kötüğü ve toplum hayatı kütüğü olan bu ansiklopedide geniş ölçüde yer almağa değer önemdedir. Çocukluk çağının sınırını 18 yaş olarak aldık ve bu konudaki notlarımızı müstakil maddeler halinde tesbit ettik.