1890 ile 1900 arasında Tophâne İskelesi kayıkcılarından yirmi yaşlarında bir delikanlı; Üsküdarlı Destancı Vâsıf Hoca şöyle anlatıyor: “Asıl adını bilmiyorum, lâkabı memleketine nisbetle verilmişdi, bütün emsâil gibi çıplak ayaklı bir kopuk, fakat alımlı, çalımlı güzel ve zehir gibi de acı kuvvete sâhibdi, Galatada Karaoğlan Sokağında bir rum kızı için bir gece üstüne saldıran elleri bıçaklı üç palikaryayı tepelediği anlatılırdı. Kara bezden laz kesimi don ve mintan giyer, başına kara laz puşusu sarar, çok güzel rumca konuşur, anasının da rum olduğunu söylerdi; Fındıklıda yaşlı bir hanımın oynaşı olduğu bilinirdi. Bu kopuk oğlan için bir destan yazmak istemişdim, her ne sebebden ise yarım kalmışdı, iki kıt’ası hatırımdadır : Dilberanı mühmelân gürûhundan Gerzeli Kayıkçı kopukların gaayet ile erzeli Ammâ ne lâzım inkâr el ayağı kaş gözü Endâmı levendâne elhak erkek güzeli Perçemi yağlı kemend karıların boynunda Yatar kopuk her gece bir yosmanın koynunda Utanma arlanma yok o teresin soyunda Sabah düşer kahveye çakır gözler gamzeli. “Günlerce öncesinden peylenir, Pazar günleri Galata umumhanelerindeki sermayelerden dört beş kadını kayığına doldurup Göksu Mesîresine ve oradaki ayazmaya götürürdü. Fehim paşanın adamlarından bir rum hafiyenin jurnalı üzerine memleketine sürülmüşdü.....

1890 ile 1900 arasında Tophâne İskelesi kayıkcılarından yirmi yaşlarında bir delikanlı; Üsküdarlı Destancı Vâsıf Hoca şöyle anlatıyor: “Asıl adını bilmiyorum, lâkabı memleketine nisbetle verilmişdi, bütün emsâil gibi çıplak ayaklı bir kopuk, fakat alımlı, çalımlı güzel ve zehir gibi de acı kuvvete sâhibdi, Galatada Karaoğlan Sokağında bir rum kızı için bir gece üstüne saldıran elleri bıçaklı üç palikaryayı tepelediği anlatılırdı. Kara bezden laz kesimi don ve mintan giyer, başına kara laz puşusu sarar, çok güzel rumca konuşur, anasının da rum olduğunu söylerdi; Fındıklıda yaşlı bir hanımın oynaşı olduğu bilinirdi. Bu kopuk oğlan için bir destan yazmak istemişdim, her ne sebebden ise yarım kalmışdı, iki kıt’ası hatırımdadır : Dilberanı mühmelân gürûhundan Gerzeli Kayıkçı kopukların gaayet ile erzeli Ammâ ne lâzım inkâr el ayağı kaş gözü Endâmı levendâne elhak erkek güzeli Perçemi yağlı kemend karıların boynunda Yatar kopuk her gece bir yosmanın koynunda Utanma arlanma yok o teresin soyunda Sabah düşer kahveye çakır gözler gamzeli. “Günlerce öncesinden peylenir, Pazar günleri Galata umumhanelerindeki sermayelerden dört beş kadını kayığına doldurup Göksu Mesîresine ve oradaki ayazmaya götürürdü. Fehim paşanın adamlarından bir rum hafiyenin jurnalı üzerine memleketine sürülmüşdü..”