1966 ile 1968 arasında İstanbula gelmiş alman çingenesi bir hippi kız; yalnız bir gece Sirkecide bir otelde kaldıktan sonra hâneberduş şâir Mehmed Gökçınarın kız arkadaşı ve bir ay kadar onun misâfiri olmuşdur. Gökçınar tarafından şu beyitlerle övülmüşdür : Alaman çingenesi sırım gibi Gertrut, Elindeyse, mümkinse âşifteyi gel unut! Karaca Oğlan gibi aldım ele sazımı, Ben de öveyim dedim kara hippi kızımı.. “A Kara Kız, Kara Kız, saçlarını tara kız, Gönlüm uçdu yuvadan, kâkülünde ara kız!..” Kara Kızda ayak var, tıbkı oğlan dökümü; Kara Kızda göğüs var, şaşırdım kız göğsü mü? Kara Kızın elleri, sandalcı pençesidir; Kara Kızda bir ses var, delikanlı sesidir. Berduş ağzı Türkçeyi öğrendi basbayağı, “Sarıkız”ı, “Gonca”yı, “Paspal” ile “Toprak” (ğı). “İstefano kim?..” dedim, güldü, “Şorolo” dedi, “Ya gacam kimdir?..” dedim, kendisini gösterdi. “Göğsündeki ne?..” dedim, “Çakıldır.. çakıl..” dedi, “Sende olmayan nedir?..”, “Kabzacık akıl!..” dedi. Topuklarını gösterdim, “Gülle!..” dedi sormadan: “Neden sayılır?..” dedim, “Hippilerde Arma’dan!..” “Mastor kim?..” diye sordum, “Cim.. dedi, ben arkadaş..”, Türkçeyi sökdü kızım böylece yavaş yavaş.. Yanağını okşadım, “Makas aldın!..” demez mi? İnsan bu âşifteyi deli gibi sevmez mi? Hadi kalk da Kara Kız, utanmayı nazı at, Soyunar...

1966 ile 1968 arasında İstanbula gelmiş alman çingenesi bir hippi kız; yalnız bir gece Sirkecide bir otelde kaldıktan sonra hâneberduş şâir Mehmed Gökçınarın kız arkadaşı ve bir ay kadar onun misâfiri olmuşdur. Gökçınar tarafından şu beyitlerle övülmüşdür : Alaman çingenesi sırım gibi Gertrut, Elindeyse, mümkinse âşifteyi gel unut! Karaca Oğlan gibi aldım ele sazımı, Ben de öveyim dedim kara hippi kızımı.. “A Kara Kız, Kara Kız, saçlarını tara kız, Gönlüm uçdu yuvadan, kâkülünde ara kız!..” Kara Kızda ayak var, tıbkı oğlan dökümü; Kara Kızda göğüs var, şaşırdım kız göğsü mü? Kara Kızın elleri, sandalcı pençesidir; Kara Kızda bir ses var, delikanlı sesidir. Berduş ağzı Türkçeyi öğrendi basbayağı, “Sarıkız”ı, “Gonca”yı, “Paspal” ile “Toprak” (ğı). “İstefano kim?..” dedim, güldü, “Şorolo” dedi, “Ya gacam kimdir?..” dedim, kendisini gösterdi. “Göğsündeki ne?..” dedim, “Çakıldır.. çakıl..” dedi, “Sende olmayan nedir?..”, “Kabzacık akıl!..” dedi. Topuklarını gösterdim, “Gülle!..” dedi sormadan: “Neden sayılır?..” dedim, “Hippilerde Arma’dan!..” “Mastor kim?..” diye sordum, “Cim.. dedi, ben arkadaş..”, Türkçeyi sökdü kızım böylece yavaş yavaş.. Yanağını okşadım, “Makas aldın!..” demez mi? İnsan bu âşifteyi deli gibi sevmez mi? Hadi kalk da Kara Kız, utanmayı nazı at, Soyunarak karşımda bana bir de göbek at! Kalkdı bir kıvırdı ki, Sulukule Çengisi, Altın para yanında çeribaşı oskisi.. Sana fistan alayım, dallı güllü basmadan, Kat kat güzel olursun yerli malı haspadan.. Bir de şalvar alayım, başına da yemeni, İşte o zaman sen gel, düşünmeden ye beni! Elimde bir resim var, o değil de, benzeri; Kılık kıyâfet aynı, bakışları.. gözleri.. Gertrutum Kara Kız, Avrupa çingenesi, Yıllar oldu gideli, hâlâ kulakda sesi.. Kırıtarak yürürken güm güm topuk vuruşu, Oturuşu, yatışı.. fiyakalı duruşu! Unutamaz onu hiç bu berdiş Gökçınarı.. Sanki hâlâ boynumda sırım gibi kolları.. Öpdüğüm ayakları dudaklarımda sanki.. Hippiler arasında bulunmaz onun dengi! Bohemyalı Gertrut (Resim : S. Bozcalı)