“İnsan vücudunda Boğaz’ın dışı, Boyun’un ön tarafı. Gerdan Kırmak: naz ile boyun sallamak. Atın yürürken boyun sallamasına da gerdan kırma denilir. Gerdanlık: Kadınların gerdana takdıkları inci, altın ve sâire dizileri, gerdan süsü. Bu kelime dilimize farsca Gerden’den alınmışdır” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsi Türkî). Güfte kimindir tespit edemedik, şu şarkı geçen asır başlarında İsmet Ağa tarafından tarzı nevin faslında bestelenmişdir: Gördükde sen şûhi teni Sandım letâfet gülşeni Açub ol sîmin gerdani Kendine bend ettin beni Eski muhabbet cünbüşlerinde âşıklar sevgililerinin gerdanından öper koklardı. Ayak takımı arasında da yar gerdanını dişlemek, hem de gerdanda diş izini bırakmak bir mârifet bilinirdi: Kavakyellim nerdesin Yine unuttun bizi Aceb hangi nâkesin Gerdanında diş izi * O çapkının gümüşden Gerdanını dişledim Gören rakib engelin Gözlerini şişledim Geçen asır başlarında meşhur bir köçek oğlan da “Gümüşgerdan” lakabını taşımışdır (B.: Gümüşgerdan).