Yakın geçmişe kadar İstanbulda akşamcılığa yeni yeni ayak uydurmuş genclerin meyhâne zamanı ikindi ile akşam arası ezanı arası idi, ki meyhânelerin tenha olduğu saatlerdir, akran ve emsalleri olmayan müşteriler gelmeye başlayınca hesablarını görür, çıkarlardı (B.: Akşamcı, Akşamcılar, cild 1, sayfa 551). Ahmed Rasim genclik hâtıraları arasında: “O zamanlar biz genclerin İstanbul tarafından meyhâne vakti ikindi ile akşam arası idi. Müşterinin adedi dördü beşi buldu mu hesab görür, ağızlarımızı siler, evin yolunu tuttururduk” diyor.