İstanbulun bu semti yüzyıllar boyunca nüfus kesâfeti ile tanınmışdı ve halkının büyükçe bir çoğunluğunu da ermeniler teşkil etmişdi ve ermenilerin ayak takımının oturduğu yerdi. Sokak aralarında pek çok koltuk meyhânesi vardı, “Büyük Müsellim” ve “Küçük Musellim” adında iki de mükellef ve şöhretli gedikli meyhânesi vardı (B.: Büyük Müsellim, cild 6, sayfa 3304; Küçük Müsellim). Geçen asır sonlarında yaşamış kalender halk şâiri Âşık Râzi Gedikpaşa Meyhânelerini şöyle anlatıyor: İki koca meyhâne, birinde meyle bâde, Birinde mahbub uşak, bir işmara âmâde. Gedikpaşa demişler, güzellerle doludur, İblîsi meleknümâ, nice yüz haramzâde. Kâkülünden topuğa, türlü nümâyiş, çalım, Nice halîülizâr, hat âver, rûyisâde. Meşheri mehâsin ki tezgâhının başında, Çakıp çakıp verirler gönülleri mezâde. Gel bir cur’a nûş eyle, ol akıldan âzâde. Şu âhûyi vahşînin kadehi çeşmi ile, Ey Râzii derbeder, âşıkı şûrîde dil, Felekden kâm almaya Haygas’ın yeter sâde. Son zamanlarda Gedikpaşanın en meşhur meyhânesi Garbis’in meyhânesi idi. Zannediyoruz ki Küçük Müsellimin yeri olacakdır, arkasında bir de büyük bağçesi vardı ki yazın akşamcılar bilhassa bağçede içerlerdi. Bir ara Neyzen Tevfikin pek sık uğradığı bir yer idi ki büyük kalenderin ayağını buraya dadandırmış olan, Râzinin Haygas’ı gibi bir dilb...

İstanbulun bu semti yüzyıllar boyunca nüfus kesâfeti ile tanınmışdı ve halkının büyükçe bir çoğunluğunu da ermeniler teşkil etmişdi ve ermenilerin ayak takımının oturduğu yerdi. Sokak aralarında pek çok koltuk meyhânesi vardı, “Büyük Müsellim” ve “Küçük Musellim” adında iki de mükellef ve şöhretli gedikli meyhânesi vardı (B.: Büyük Müsellim, cild 6, sayfa 3304; Küçük Müsellim). Geçen asır sonlarında yaşamış kalender halk şâiri Âşık Râzi Gedikpaşa Meyhânelerini şöyle anlatıyor: İki koca meyhâne, birinde meyle bâde, Birinde mahbub uşak, bir işmara âmâde. Gedikpaşa demişler, güzellerle doludur, İblîsi meleknümâ, nice yüz haramzâde. Kâkülünden topuğa, türlü nümâyiş, çalım, Nice halîülizâr, hat âver, rûyisâde. Meşheri mehâsin ki tezgâhının başında, Çakıp çakıp verirler gönülleri mezâde. Gel bir cur’a nûş eyle, ol akıldan âzâde. Şu âhûyi vahşînin kadehi çeşmi ile, Ey Râzii derbeder, âşıkı şûrîde dil, Felekden kâm almaya Haygas’ın yeter sâde. Son zamanlarda Gedikpaşanın en meşhur meyhânesi Garbis’in meyhânesi idi. Zannediyoruz ki Küçük Müsellimin yeri olacakdır, arkasında bir de büyük bağçesi vardı ki yazın akşamcılar bilhassa bağçede içerlerdi. Bir ara Neyzen Tevfikin pek sık uğradığı bir yer idi ki büyük kalenderin ayağını buraya dadandırmış olan, Râzinin Haygas’ı gibi bir dilberi mühmel idi. Garbis öldükden sonra meyhânesi eski rindâne havasını kaybetti. Bilhassa 1950 den sonra, yoklukdan kolay ve pek çabuk servete kavuşmuş türedi bir tabakanın İstanbulu istilâsı, sohbet yerine ağızlar dolusu behîmiyâtın yer alması, İstanbul meyhânelerinin yerlerini içkili aşçı dükkânları ile lokantalara bırakması, Gedikpaşanın eski meyhâne âlemlerine de son vermişdir. Bibl.: Vâsıf Hiç, not; M. Süleyman Çapanoğlu, Not; M. Tevfik, Meyhâne.